Hej, bo jak nie teraz, to kiedy? Lista rzeczy, które powinieneś zdążyć zrobić w swoim życiu!

Żyje się tylko raz – nie wiem, czy jest większy banał i czy bardziej prawdziwy. I choć chcielibyśmy nie raz udawać, że czas wcale nie mija, że nie ucieka nam miesiąc za miesiącem, to kurde, no jednak tak się dzieje. Spotkałam się wczoraj z moim „ogólniakowym” przyjacielem. Nie widzieliśmy się 17 lat… zamarłam, gdy to powiedział. 17 lat – tyle mieliśmy, jak paliliśmy papierosy na długich przerwach w szkolnej toalecie. I wiecie, miałam wrażenie, jakby jednak czas się zatrzymał. Śmiał się, że mamy tyle lat, że musimy to sobie wmawiać. Na początku się obruszyłam, że jak to. A chwilę później pomyślałam, o czym rozmawialiśmy, o jakich planach, celach. Jakie mamy jeszcze pomysły na życie, na nas.
I tak, życie mamy jedno, więc może czas przestać się oszukiwać, tylko zrobić sobie listę różnych rzeczy, które chcemy/powinniśmy zrobić i zapisać choćby najbardziej banalne marzenia, które powinniśmy zrealizować – i dać sobie na nie czas, choćby do 50-tki (brrr, tak wiem, brzmi strasznie zwłaszcza dla kogoś, kto zbliża się do 40-tki). I krok po kroku je realizować.
Hej, bo jak nie teraz kiedy. Drugiej szansy nie będziemy mieć.

Więc pamiętajmy, żeby:

Iść na koncert swojego ukochanego zespołu.

Wybaczyć komuś z przeszłości, żeby nie nieść w sobie goryczy, która zatruwa nam życie. Opuścić wszystkim i z podniesioną głową iść do przodu.

Odciąć się od toksycznych ludzi, którzy zabierają ci energię i chęć do życia.

Wyjechać na wakacje z najlepszymi przyjaciółmi. Nawet jeśli miałaby to być jedna, najbardziej szalona noc w twoim życiu.

Spędzić trochę czasu w samotności, skupić się na sobie, posłuchać, czego tak naprawdę w danym momencie chcesz.

Kupić coś do jedzenia dla kogoś, kto wygląda na potrzebującego. Pomóż, dzięki temu ty też poczujesz się lepiej.

Wybaczyć błędy swoim rodzicom. Już wiesz, że nikt nie jest doskonały.

Iść na masaż, choć jeden po stresującym dniu.

Przeczytać choćby jedną książkę, którą ktoś poleca.

Po raz setny obejrzeć swój ukochany film. (i spłakać się na nim też po raz setny)

Chociaż raz podjąć fizyczne wyzwanie i je ukończyć  – przebiec maraton, albo zrobić 10 pompek.

Skończyć zadanie, którego nienawidzisz.

Zrobić coś podstaw, choćby najprostszą rzecz, to niesamowite uczucie stworzyć coś samemu.

Nauczyć się języka obcego, choćby po to, żeby łatwiej ci się podróżowało, żeby otworzyć głowę na to, co nowe.

Znajdź cytat, który stanie się twoją osobistą mantrą. Powtarzaj go sobie każdego dnia kierując się tym, co dla ciebie jest ważne.

Obejrzeć zachód słońca. To może być banał, ale to może być piękne i porywające.

Kupić sobie coś, o czym marzysz – wyjątkową sukienkę, parę butów. Zasługujesz na to, co sprawia, że czujesz się szczęśliwą, choćby to była najbardziej banalna rzecz na świecie.

Powiedzieć rodzicom, że ich kochasz.

Powiedzieć swoim dzieciom, że je kochasz.

Ubiegać się o wymarzoną pracę. Nigdy nie wiadomo, co się stanie!

Przez tydzień pożyć bez telefonu, Internetu i całej współczesnej technologii.

Zaryzykować. Czasami najlepsze rzeczy się zdarzają, gdy zdecydujemy się podjąć ryzyko.

Spędzić noc pod gwiazdami – choć jedną.

Zrobić z siebie wariata bez poczucia zakłopotania.

Śmiać się z dowcipów.

Wybaczyć sobie rzeczy, których żałujesz.

Zrealizować choć jedno z najbardziej szalonych marzeń – skok na spadochronie, lot szybowcem, co ci przyjdzie do głowy.

Lista jest otwarta dopisuj do niej wszystko, co jeszcze ci przyjdzie do głowy i korzystaj z czasu, który masz!

Kochaj i szanuj.

Drzewa otaczają nas przez całe życie. Porastają one niemal wszystkie szerokości geograficzne i towarzyszą człowiekowi, od samych początków jego istnienia. Rosną w lasach, puszczach, borach czy dżunglach, każdy z nas może nawet w osiedlowym parku znaleźć, co najmniej kilka różnych gatunków tych roślin. Drzewa mogą dożywać sędziwego wieku, przekraczającego nawet tysiąc lat, a najwyższe z nich osiągają wysokość ponad 100 metrów! Drzewa możemy podzielić na iglaste i liściaste, liściaste z kolei na wiecznie zielone i zrzucające liście na zimę. Ogromna różnorodność, bogactwo oraz procesy i zależności występujące w świecie drzew od dawna były obiektem zainteresowania botaników. Szczególne miejsce w tych badaniach zajmował aspekt wzajemnych oddziaływań i relacji świata ludzi ze światem drzew.
Jedną z największych zasług wszystkich roślin jest ich udział w produkcji tlenu, umożliwiającego życie na Ziemi. Drzewa jednak przysługują się ludzkości również na wiele innych sposobów. Człowiek od dawna wykorzystywał drewno jako cenny materiał budowlany, a owoce wielu drzew stanowią po dziś dzień nieodłączny element pożywienia ludzkości. Każdy owoc jest skarbnicą witamin i cennych minerałów, a w niektórych przypadkach bardzo cenne dla naszego zdrowia są również liście lub kora danej rośliny. Drewno otacza nas obecnie w postaci mebli, przedmiotów codziennego użytku czy nawet całych budynków. Niewielu jednak zdaje sobie sprawę z niezwykłych właściwości drewna oraz drzew z których powstało.
Drzewa od zarania dziejów odgrywały kluczową role w tradycyjnej ludowej medycynie. Szczególnie silnie związane były z kulturą i przedchrześcijańskimi obyczajami Słowian. Często przybierane za miejsce kultu czy centrum osady, drzewo w starożytności było symbolem ogromnej potęgi sił przyrody.
Obecnie ludzie coraz częściej odcinają się od tych sił kryjąc się za murami wielkich miast. Żyją pozbawieni dostępu do naturalnej życiodajnej energii, co niestety przekłada się również na ich stan zdrowia. Badania pokazują, że osoby mieszkające w pobliżu lasów o 20% rzadziej zapadają na różnego rodzaju choroby, od osób mieszkających w centrach miast. Nie jest to tylko kwestia świeżego powietrza. Poddawane próbom klinicznym liście drzew wykazały właściwości niszczące drobnoustroje. Niektóre z drzew iglastych potrafią zneutralizować bakterie już w ciągu dziesięciu minut…
W oparciu o te badania oraz o całe stulecia tradycyjnej medycyny stworzona została metoda leczenia zwana dendroterapią. Pod tą brzmiącą nieco tajemniczo nazwą kryją się założenia, mówiące o przyjmowaniu leczniczej, naturalnej energii bezpośrednio od drzew. Bliski kontakt z drzewami, przebywanie wśród nich, obejmowanie i przytulanie zyskały obecnie solidne naukowe podstawy.
Okazuje się, że zarówno żywe drzewa jak i wytworzone z drewna przedmioty oddziałują na nasze ciała pozytywną życiodajną energią, która może poprawić nasz stan zdrowia, wspomóc leczenie rozmaitych chorób, zredukować stres i poprawić samopoczucie.
Istnieją rozmaite techniki, pozwalające na skorzystanie z dobroczynnych właściwości drzew. Mimo różnic w poszczególnych sposobach dendroterapii, techniki te mają wiele punktów wspólnych i uniwersalnych.
Najważniejszy w dendroterapii jest kontakt z drzewem. Powinniśmy zbliżyć się do niego fizycznie, dotknąć go, poczuć oraz zbliżyć się do niego mentalnie i zmysłowo. Powinniśmy duchowo zjednoczyć się z drzewem. W niektórych źródłach jest mowa również o zwierzeniu się przed drzewem z problemów, o oczyszczeniu przed nim swoich myśli, o wyciszeniu i skupieniu pozwalającym na pobranie od rośliny jej prozdrowotnej energii. Z drzewem możemy rozmawiać, a szczególnie ważne jest abyśmy zwracając się do niego podali jego nazwę.
Każdy gatunek drzewa, różni się pod względem energetycznym. Niektóre z drzew pozytywnie oddziałują na układ oddechowy a inne wspomagają odporność. Jednak wśród drzew zdarzają się również „energetyczne wampiry”, które zamiast wzmacniać nas, osłabiają nasze pole elektromagnetyczne, a tym samym przyczyniają się do pogorszenia stanu zdrowia. Przed wybraniem się do lasu na wzmacniającą sesję dendroterapii warto wiedzieć co nieco o poszczególnych drzewach.
DĄB – Od zawsze kojarzony był z siłą i potęgą. Jest on drzewem silnie energetyzującym, dodaje nam sił i poprawia ogólną wydolność organizmu. Niweluje osłabienie organizmu, a w przypadku choroby przyspiesza powrót do zdrowia. Wspomaga funkcjonowanie mózgu, a tym samym naszą sprawność intelektualna. Dąb doskonale reguluje prace naszego układu krwionośnego i limfatycznego.
BRZOZA – W sztuce i literaturze symbol Polskości, przez Słowian czczone w szczególny sposób. Brzoza dzięki swojej niezwykłej energii jest w stanie przejąc na siebie chorobę osoby leczonej. Wzmacnia ona naszą odporność i dodaje witalności, a także silnie jonizuje powietrze. Przebywanie przy tym drzewie działa antydepresyjnie i pomaga w odnalezieniu wyjścia z trudnych życiowych sytuacji.
BUK – Jako jedyne drzewo może obdarzać swoją mocą na znaczne odległości. Nawet będąc piętnaście metrów od drzewa możemy poczuć jego silną energię. Spacer po bukowym lesie to idealne rozwiązanie dla osób cierpiących na migreny i bóle głowy. Te niezwykłe drzewa działają antystresowo, a regularne korzystanie z ich energii wspomaga pracę układu krążenia.
LIPA – Czczona w wierszach Jana Kochanowskiego, jest drzewem miłości i dobroci. Wspomaga nas w uczuciowych rozterkach i miłosnych zawodach. Przynosi spokój i ukojenie. Lipa harmonizuje siły ducha i umysłu, a tym samym czyni człowieka emocjonalnie silniejszym i bardziej zrównoważonym.
MODRZEW – Jest drzewem niezwykle cennym dla osób cierpiących na schorzenia układu nerwowego. Niezawodny w napadach depresji i melancholii, poprawia nasze samopoczucie i napawa optymizmem. Modrzew wzbudza w nas głębsze emocje i pozwala oderwać się od codzienności. Doskonale stymuluje procesy myślenia i postrzegania, a ponadto napawa nas altruizmem.
WIERZBA – Jest drzewem myślicieli i filozofów. Wspomaga medytacje i ułatwia kontakt z podświadomością. Dystansuje nas względem otaczającego świata. Należy obchodzić się z nią ostrożnie, ponieważ może wysysać nas część energii.
Każdy gatunek drzewa posiada nieco inne właściwe, tylko dla siebie właściwości. Sosna pomaga przy przeziębieniach, czereśnia przy blokadach seksualnych, a kasztanowiec doskonale uspokaja i wycisza. Ostrożnością należy się wykazać w kontaktach z osiką i topolą, ponieważ mimo właściwości zapewniających jasność myślenia silnie absorbują naszą energie.
Eksperci zalecają stosowanie dendroterapii w godzinach porannych lub popołudniowych, jednak najpóźniej 2-3 godziny przed snem. Chcąc uniknąć skoków ciśnienia powinniśmy korzystać z mocy pojedynczego drzewa kilka minut dziennie, a następnie przenieść się na inne. Dendroterapia najefektywniej sprawdza się w okresie kwitnienia drzew, kiedy ich pole energetyczne jest najsilniejsze. Należy pamiętać, że drzewolecznictwo, to terapia wymagająca czasu i cierpliwości… Dendroterapia jest przeznaczona dla ludzi kochających przyrodę i gotowych na odnowienie tradycyjnych relacji człowieka z naturą.
W przyrodzie drzemią niezmierzone pokłady sił, energia z której korzystali nasi przodkowie jest dostępna na wyciągnięcie ręki i tylko od nas zależy czy zdecydujemy się po nią sięgnąć.
Szymon Ż.

http://www.lancuchzycia.pl/zdrowie/kochaj-i-szanuj/

Trzy skuteczne receptury tybetańskie.

Medycyna tybetańska jest najstarszym nieprzerwanie praktykowanym systemem leczniczym na świecie.
To unikalne połączenie prostego systemu diagnozy, leczenia i profilaktyki ukierunkowane na osiągniecie optymalnej dla człowieka równowagi ciała, umysłu i ducha.
Lekarze tybetańscy posiadają dogłębną wiedzę na temat anatomii, fizjologii i patologii, jak również skuteczne metody diagnostyczne i terapeutyczne.
Takie holistyczne podejście do pacjenta okazuje się bardzo skuteczne, dlatego w kulturach Azji , Bliskiego Wschodu czy nawet Rosji, Tybet nazywany jest „krainą medycyny”.

Tybetańczycy praktykują głownie medycynę naturalną, uważając że tylko natura może przywrócić równowagę w organizmie, chociaż wielu tamtejszych lekarzy  postrzega zachodnią medycynę jako uzupełnienie ich własnego systemu i chętnie współpracuje z zachodnimi medykami, ale głownie przy nagłych przypadkach np. gdy konieczna jest operacja.
Krytykują natomiast chemiczne leki, które mają dużo skutków ubocznych. Za to są prawdziwymi ekspertami od naturalnych środków.
Przepisy na lecznicze kuracje w Tybecie nie zmieniają się od tysięcy lat i są tak samo skuteczne i bezpieczne. Odwrotnie niż to ma miejsce przez ostatnie 100 lat w cywilizacji zachodniej, gdzie niemal codziennie wycofywane są z aptek leki, które miały leczyć, a okazały się niebezpieczne z kolei dietetyczne zalecenia zmieniają się jak w kalejdoskopie.  Raz zwykle jajko czy masło stanowią zagrożenie bo „zdrowsza” margaryna i oleje rafinowane, raz odwrotnie.
Chociażby dlatego warto wypróbować coś, co niezmiennie od tysięcy lat znajduje zastosowanie lecznicze
3 tybetańskie receptury

 Eliksir długowieczności
Wycisnąć sok z 10 cytryn, dokładnie wymieszać z 1 litrem miodu i 10 sprasowanymi główkami czosnku.
Mieszankę szczelnie zamknąć w szklanym słoju i odstawić w ciemne miejsce na 8-10 dni.
Zażywać łyżkę eliksiru 2 razy dziennie – przed śniadaniem i przed obiadem. Dzieci 1 łyżeczkę dziennie.
Mieszanka spowalnia proces starzenia się, oczyszcza organizm, pozytywnie działa na układ krążenia i procesy metaboliczne. Jest bardzo skutecznym środkiem uodparniającym, dlatego kuracje warto przeprowadzić wczesną jesienią przed sezonem grypy i przeziębień
Herbata na stres
2 litry wody gotować przez pięć minut.
Pozostawić do ostygnięcia i dodać następujące składniki: 2 łyżki miodu, 2 łyżki soku z cytryny, 5g startego imbiru, szczyptę anyżu i ostrej papryki chili. Herbata jest gotowa do podania. Pić filiżankę przed posiłkiem.
Rozładowuje stres, napięcie, wycisza „gonitwę myśli” relaksuje i uspokaja. Uważa się ze przedłuża życie.
Eliksir na naczynia krwionośne i serce
Zmiksować kilogram dokładnie umytych cytryn ze skórką z 300g czosnku, zalać 1,5 litra wrzącej wody gotowanej uprzednio przez 15 minut. Pozostawić do ostygnięcia, zamknąć szczelnie w szklanym słoiku.
Spożywać 50 ml dziennie przed posiłkiem. Pełna terapia trwa około 25 dni, po czym kiedy należy zrobić 10 dni przerwy. Jako środek profilaktyczny stosować raz na 6 miesięcy.
Eliksir oczyszcza naczynia krwionośne, zapobiega udarom i zawałom serca, ma korzystny wpływ na cały organizm m.in. poprawia wzrok.
Te trzy podstawowe popularne składniki już same w sobie mają duża moc, jednak w odpowiedniej kombinacji zwielokrotnioną.

Czosnek
Jest bardzo popularny, ze względu na swoje liczne właściwości lecznicze i niekwestionowane znaczenie dla zdrowia człowieka.Oczyszcza i regeneruje układ krwionośny, jest naturalnym antybiotykiem, działa przeciwwirusowo, przeciwbakteryjnie, zwalcza grzyby, pasożyty, przeciwdziała zmęczeniu, odmładza.
Odbudowuje mikroflorę jelita grubego, zabija patogenną florę układu pokarmowego i oddechowego, wzmacnia układ odpornościowy. Reguluje jakość cholesterolu (proporcję LDL/HDL), dezynfekuje drogi moczowe, niszcząc bakterie oporne na antybiotyki. Obniża ciśnienie kwi, spowalnia procesy starzenia. Ma działanie przeciwalergiczne, jest pomocny również w zatruciach metalami ciężkimi. Zawiera flawonoidy, flawony, witaminy z grupy B, sole mineralne, selen, fosfor, żelazo, wapń, magnez, german i wiele innych.


Cytryna
Jest naturalnym przeciwutleniaczem, usuwa wolne rodniki, przeciwdziała chorobom układu krążenia, zapobiega pękaniu naczyń krwionośnych, pobudza enzymy trawienne, ma właściwości oczyszczające, wzmacnia odporność, łagodzi przebieg infekcji, jest cennym źródłem beta-karotenu, witamin z grupy B, E, potasu, magnezu, sodu i żelaza, odmładza, jej bioskładniki utrzymują się we krwi do 24h.




Miód
Miód jest naturalnym antybiotykiem i przeciwutleniaczem, ma właściwości antybakteryjne, usuwa z organizmu toksyny, wzmacnia serce i system nerwowy, ożywia mózg, wzmacnia organizm, usuwa toksyny. Jest skuteczniejszy w połączeniu z ziołami czy owocami.

http://sekrety-zdrowia.org/trzy-skuteczne-receptury-tybetanskie/

Emocje mają moc.

Emocje mają moc i przyciągają te same emocje. Nie dzieje się tak przez przypadek. We wszechświecie nie ma przypadków lub zbiegów okoliczności. Myśl jest czystą energią. Emocja to energia wprowadzona w ruch, a gdy wprowadzisz energie w ruch, powstanie efekt. Jeśli wprawisz w ruch dostateczną ilość energii, stworzysz Materie. Materia to zagęszczona energia. Jeśli w odpowiedni sposób i wystarczająco długo poddasz energie obróbce myślowej, otrzymasz materie, o której wcześniej intensywnie myślałeś. Raz pomyślana myśl, która nie ma końca, powstaje na zawsze twórcza. Jej energia nigdy nie znika. Oddziela się od całej Twojej Istoty i mknie w nieskończoność i wraca. Myśli lgną do siebie, zbiegają się ze sobą, przecinając się wzajemnie, przybierając wzór. Prawo to zna każdy Mistrz. To sekret życia.

NEALE DONALD WALSCH - ROZMOWY Z BOGIEM - KSIĘGA I

Chcesz odbudować pewność siebie? Przestań używać tych sześciu słów!

Do znudzenia powtarzamy, że pewność siebie się buduje, nikt się z nią nie rodzi. Można się zapisać na warsztaty, przeczytać setki książek i nadal chować się w sobie myśląc, że ktoś inny ma bardziej rację niż my i nie walczyć o swoje racje.
A gdyby tak na samym początku, zamiast szukać kogoś, kto nas tej pewności nauczy, zacząć od siebie? Zwyczajnie. Zacząć myśleć inaczej niż zazwyczaj. Ba, przestać używać w konkretnych sytuacjach kilku słów. To nie magia, żadne czary mary. Naprawdę to, co mówimy wpływa na budowanie naszej pewności siebie.

„Może”.

„Może mi się uda”
„Może spróbuję”
„Może spytam”
„Może coś zrobię”
„Może” to słowo, które nie wskazuje ani braku woli, ani kierunku działania. Właściwie używając tego słowa – nic nie wiadomo. Czy coś zrobię, czy jednak nie. To najczęściej używane słowo w planowaniu różnych rzeczy, nawet tych najprostszych. „Może pójdę do kina” – a gdyby tak po prostu podjąć decyzję na TAK lub NIE. „Nie pójdę, bo nie mam ochoty, siły”. Spróbuj planując dzisiejszy dzień „może coś zrobię” z niego wykluczyć, a zastąpić konkretną decyzją.

„Zazwyczaj”.

„Zazwyczaj to działa”
„Zazwyczaj tak to robię”
„Zazwyczaj tak myślę”
Słyszysz, co mówisz? „Zazwyczaj” to słowo, którym akceptujesz rzeczy takimi, jakie są, bez potrzeby zmiany, bez próby podjęcia jakiś alternatywnych działań. Godzisz się na to, co zastane i nie idziesz do przodu. Gdyby tak dodać: „Zazwyczaj tak myślę, ale tym razem spróbuję jednak inaczej” – to pokazuje, że jest w tobie chęć poznania nowego, chęć rozwoju, niegodzenia się na to, że pewne rzeczy czy zasady są, z którymi niekoniecznie się zgadzasz. „Zazwyczaj” to oznaka lenistwa, a gdyby tak zaryzykować?

„Niemożliwe”.

„Niemożliwe, żeby to się udało”
„Daj spokój, to niemożliwe, ja tego nie zrobię”
„Tak się nie uda, to niemożliwe”
Tak zamykasz sobie drzwi do sukcesu. Z góry skazujesz siebie nie porażkę, sama podkopujesz sobie wiarę we własne możliwości. Dlaczego to robisz? A gdyby tak od tego „niemożliwe” przejść do „być może to jest możliwe”, żeby skończyć na: „tak, to można zrobić”? Korzystaj ze swoich umiejętności, uwierz w siebie, próbuj. Nie skazuj się z góry na porażkę nawet nie podejmując walki.

„Podejrzewam”.

„Podejrzewam, że tu może być jakiś haczyk”
„Podejrzewam, że ktoś mu pomagał”
„Podejrzewam, że on nie do końca miał czyste intencje”
Jeśli podejrzewasz, to znaczy, że nie ufasz. Podejrzenie rodzi wokół negatywne emocje – przede wszystkim strach, masz poczucie tworzenia intrygi. Taki stan nie wpływa na ciebie pozytywnie. Przestań się domyślać i tworzyć teorie na temat innych osób czy sytuacji. Masz wątpliwości, spytaj wprost, nie naddawaj treści gestom, czy słowom.

„Potrzebuję”.

„Żeby zmienić pracę, potrzebuję skończyć kurs…”
„Potrzebuję nowej pracy, żeby zmienić swoje życie”
„Żeby zmienić swoje życie, potrzebuję zmienić mieszkanie”
To słowo używane w takim kontekście to ciągłe usprawiedliwianie braku działania z naszej strony. To ciągłe szukanie wymówek, by nic nie robić, by nie ruszyć z miejsca, by zawsze znaleźć wytłumaczenie: „Przecież ja chcę coś zrobić, chcę coś zmienić, ale potrzebuję…”. To takie przeciągnie chęci zrobienia czegoś, może czas skończyć z wymówkami?

„Martwię się”.

„Martwię się, że mi się to jednak nie uda”
„Obawiam się, że klient będzie niezadowolony”
„Martwię się, że nie podołam”
Kiedy się martwisz, to projektujesz w głowie najgorszy z możliwych scenariuszy, przez co odczuwasz strach i niepokój. Myślisz o tym, co się wydarzy zakładając negatywny wynik twoich działań, czy decyzji. Skup się na pozytywnych aspektach. Wyobraź sobie uśmiechniętego klienta, zadowolonego szefa i siebie zadowoloną z tego, co zrobiłaś. Jeśli nie potrafisz – skup się na tym, co tu i teraz musisz zrobić, nie wybiegaj myślą do przodu. Masz do zrobienia projekt, do wykonania obowiązki – na tym się skoncentruj. Nie myśl o tym, co z tego może się wydarzyć.
Tak niewiele tak wiele może zmienić. Nasze nastawienie, postrzeganie siebie. Spróbuj budować pewność siebie, naprawdę warto.

http://ohme.pl/lifestyle/chcesz-odbudowac-pewnosc-siebie-zacznij-od-nieuzywania-tych-6-slow/

Bert Hellinger – Modlitwa wschodzącego życia.

z dedykacją dla moich rodziców
Kochana mamo – dziękuję Ci
Biorę to od Ciebie … wszystko!
Tak jak mi to dałaś
I za całą cenę jaką Cię to kosztowało
I jaką będzie to kosztować mnie
I zrobię z tym darem coś wspaniałego
Aby Ciebie uszanować
To nie będzie zmarnowane
Biorę Cię jako swoją mamę
A Ty możesz mnie mieć jako swoje dziecko
Zatrzymam to co mi dałaś
I przekażę to dalej jeśli będzie mi pozwolone
Tak jak Tobie
Jesteś dla mnie tą właściwą matką
A ja jestem Twoim właściwym dzieckiem
Ty dajesz
Ja biorę
Ty jesteś duża
Ja jestem mała  … Kochana mamo

Kochany tato
Biorę to również od Ciebie … wszystko!
za pełną cenę jaką Ciebie to kosztowało
I jaką będzie to kosztować mnie
Coś z tym zrobię
Aby Cię uszanować
I jesli będę mogła
przekażę to dalej, tak jak Ty
Biorę Cię jako mojego ojca
A Ty możesz mnie mieć jako swoje dziecko
Jesteś tym najwłaściwszym dla mnie
A ja jestem twoim właściwym dzieckiem
Ty jestes duży
A ja jestem mała
Ty dajesz
A ja biorę
Kochany tato
Taka jestem szczęsliwa że to Ty i moja mama jesteście moimi rodzicami
Jesteście tymi jedynymi, najwłaściwszymi dla mnie rodzicami

———————-

Zróbcie tę modlitwę w formie głębokiej medytacji najlepiej z zamkniętymi oczami w bardzo wolnym tempie, poczujcie to sercem i zróbcie porządek w waszych duszach jeśli tylko tego pragniecie i jeśli taka jest wasza wola ……

Po tym wszystkim, nic nie stanie na przeszkodzie szczęściu i wszystko się dopiero zaczyna……

https://kwiatlotosu.wordpress.com/2011/01/28/bert-hellinger-modlitwa-wschodzacego-zycia/

50 pozytywnych nawyków.

50 POZYTYWNYCH NAWYKÓW.
Mózg automatyzuje to, co systematycznie powtarza. Oto zestaw nawykowych zachowań, które w ciągu ostatnich kilkunastu lat systematycznie ćwiczę i przynoszą mi doskonałe rezultaty. Więcej inspiracji znajdziesz w mojej książce „100happydays, czyli jak się robi szczęście w 100 dni”

1. Codziennie rano przed wstaniem z łóżka i wieczorem przed pójściem spać podziękuj za przynajmniej trzy rzeczy, które masz lub Cię spotkały, na przykład pracę, rodzinę, śmieszną chwilę na ulicy.
2. Codziennie wieczorem zadaj sobie pytanie o trzy rzeczy, których się nauczyłeś w ciągu dnia.
3. Codziennie wieczorem zadaj sobie pytanie o trzy rzeczy, które możesz zrobić lepiej następnym razem.
4. Gdy popełnisz błąd, natychmiast w miarę możliwości zrób jeszcze raz to samo w lepszej, już prawidłowej wersji. Jeśli nie możesz tego naprawić fizycznie, zrób tak, jakbyś mógł, i wyobraź to sobie. Celem jest zapamiętanie ulepszonej wersji jako ostatniej.
5. Gdy ktoś Cię zrani, znajdź trzy sytuacje, w których Ty byłbyś w stanie zrobić to samo — nawet jeśli tego nigdy nie zrobiłeś i nigdy nie zamierzasz, a to, co zostało zrobione, potępiasz jako złe i okrutne. Celem jest zrozumienie sprawcy i włączenie empatii, by wybaczyć. A wybaczamy dopiero wtedy, gdy rozumiemy motywy sprawcy, zaś rozumienie przychodzi, gdy stawiamy się w takiej samej sytuacji.
6. Przed zjedzeniem śniadania, jeśli zdrowie Ci pozwala, uprawiaj sport przez minimum 30 minut.
7. Wieczorem przed pójściem spać albo rano przed rozpoczęciem pracy przygotuj sobie listę zadań na cały dzień.
8. Rano po wstaniu i wieczorem przed pójściem spać medytuj co najmniej 10 minut, obserwując swoje myśli bez ich oceniania.
9. Dotykaj swoich bliskich, kiedy możesz.
10. Mów swoim bliskim, że są wyjątkowi, że ich kochasz, że są dla Ciebie ważni.
11. Patrz w lustro i się do siebie uśmiechaj, nawet na siłę.
12. Rozmawiaj z nieznajomymi ludźmi, zagadując ich w społecznie akceptowalny sposób.
13. Przestań się przypadkowo objadać, jedz o wyznaczonych porach przemyślane jedzenie.
14. Codziennie ćwicz jedną technikę z psychologii sukcesu, na przykład wzorce lingwistyczne, raport, dualizm. Zaplanuj rano jaką.
15. Otaczaj się mądrzejszymi od siebie ludźmi.
16. Gdy coś robisz, zadawaj sobie pytanie, jak to zmienia świat i pomaga innym ludziom.
17. Miej marzenie i codziennie przez kilka minut je wizualizuj, tak jakbyś już je osiągnął.
18. Wybierz jeden kontekst życiowy, w którym chcesz osiągnąć mistrzostwo, i to ćwicz.
19. Bądź życzliwy w stosunku do ludzi.
20. Jeśli popełniłeś błąd, który miał negatywne skutki dla innych, przeproś tę osobę i zadośćuczyń.
21. Zrób listę wszystkich krzywd, które wyrządziłeś innym, i zadaj sobie pytanie, jak możesz im zadośćuczynić. Jeśli nie masz z tymi osobami kontaktu lub z innego względu nie jest to możliwe, zapytaj sam siebie, w jaki inny sposób możesz to zrobić, by sobie wybaczyć.
22. Kilka razy po kilka minut w ciągu dnia opisuj rzeczywistość, mówiąc, co widzisz, słyszysz i czujesz, na przykład „Widzę czerwony samochód, słyszę jego silnik i czuję ciekawość”.
23. Gdy poczujesz jakąkolwiek emocję, zauważ ją i skup się na swoim oddechu, nadal ją odczuwając. Nie wchodź w nią ani od niej nie uciekaj.
24. Gdy masz jakąś myśl i sprawia Ci ona kłopot, znajdź jej przeciwieństwo i trzy dowody na to, że ono również jest prawdziwe.
25. Przynajmniej raz w roku spędź tydzień czasu sam ze sobą.
26. Przynajmniej raz dziennie spędź kilkanaście minut sam ze sobą.
27. W ciągu dnia przez minimum kilkanaście minut rozmawiaj z partnerem, co u niego słychać, jak się ma i co dziś odkrył.
28. Jeśli złapiesz się na narzekaniu czy czarnowidztwie, natychmiast znajdź dowody na to, że będzie dobrze.
29. Gdy coś czujesz, pozwól sobie na to.
30. Zadawaj sobie pytanie, co naprawdę czujesz w tej sytuacji i co sądzisz na jej temat.
31. Przestań spędzać czas z toksycznymi osobami.
32. Naucz się raz w roku jakiejś nowej umiejętności, na przykład kitesurfingu czy języka chińskiego.
33. Oddaj wszystkie ciuchy, których nie używasz, ludziom w potrzebie.
34. Zadawaj sobie pytanie, gdy robisz biznes, jak możesz na tym zarobić większe pieniądze.
35. Gdy z kimś rozmawiasz, zadawaj sobie pytanie, jak możesz pomóc danej osobie rozwiązać jej problemy.
36. W ciągu dnia minimum jeden raz zadaj sobie pytanie: „Czy jestem szczęśliwy?”. Jeśli odpowiedź będzie negatywna, zmień coś.
37. W ciągu dnia minimum raz zrób coś głupiego i spontanicznego, na przykład przejdź po chodniku zygzakiem.
38. Przynajmniej raz w roku wyjedź w nowe miejsce.
39. Gdy siadasz do pracy, pracuj w ramach możliwości minimum godzinę bez żadnej przerwy.
40. Pozbądź się dystraktorów, gdy pracujesz lub się uczysz.
41. Przynajmniej dwa razy w tygodniu przeczytaj jakiś rozwojowy artykuł z zakresu psychologii.
42. Umieść na Facebooku rozwojowe treści, na przykład z mądrych czasopism, byś widział je, gdy tam zaglądasz.
43. Przynajmniej raz w miesiącu wyjdź na spotkanie towarzyskie z przyjaciółmi.
44. Znajdź coś większego od Ciebie — Boga, Jedność, Pełnię (nazwa nie ma znaczenia, religia również — chodzi o nawyk), i proś o wsparcie oraz wskazówki.
45. Codziennie zrób coś dobrego dla kogoś, na przykład zostaw większy niż zwykle napiwek, życz komuś powodzenia itp.
46. Witaj się z ludźmi, gdy ich spotykasz, a żegnając się, życz miłego dnia.
47. Rozmawiając, patrz w oczy i nie przerywaj.
48. Chodź wyprostowany i patrz przed siebie. Nie garb się, nie powłócz nogami.
49. Znajdź coś, za co jesteś gotowy oddać swoje życie.
50. Wypisz w kalendarzu wszystko, co chcesz osiągnąć, i kontynuuj budowanie nawyków!

Mateusz Grzesiak – Książka dostępna w księgarni Żyj świadomie
https://zyjswiadomie.sklep.pl/pl/p/100HAPPYDAYS%2C-CZYLI-JAK-SIE-ROBI-SZCZESCIE-W-…/8503

Nie samym macierzyństwem kobieta żyje.

Wiem, że każda kobieta jest inna i rożne są jej potrzeby. Doskonale zdaję sobie sprawę, że część z Was może zupełnie się ze mną nie zgadzać w wielu aspektach tutaj poruszanych. Cieszy mnie jednak to, że szanujemy swoje wybory.

Gdy próbuję stanąć z boku i przyjrzeć się sobie i moim metamorfozom w trakcie ostatnich trzech lat, to uderza mnie tempo zmian, które we mnie zachodzą. Ba, nie tylko tempo tych zmian mnie uderza. Zmienił się również kierunek, w którym zmierzam. Inne mam cele, inne priorytety i inaczej patrzę na ten cały piękny rozgardiasz macierzyństwem zwany. Dojrzewam. Tak cholernie się cieszę, że już nie szukam po omacku swojej drogi i jednocześnie pozwalam sobie na popełnianie błędów. Traktuję je nie jako porażki a jako nieodłączny element tej ścieżki, którą kroczę. Nie mam wyrzutów sumienia, że czasami pudłuję albo nie wyrabiam na zakrętach. Zaczynam przyzwyczajać się do myśli, że to zupełnie naturalne. Dobrze mi z tą myślą, że co doświadczam to moje, czego próbuję to coś z tego wynoszę, co smakuję to zostaje przeze mnie zapamiętane.

Jeszcze całkiem niedawno, bo 3 lata temu, gdy mój starszak był jeszcze nieopierzonym pisklakiem, byłam święcie przekonana, że macierzyństwo i wychowywanie dzieci będzie tym, czemu poświęcę 100% mojego czasu i energii. Kurczowo trzymałam się tej myśli, że mam prawo zdecydować zostać z dziećmi w domu jak najdłużej i nikt nie powinien mi tej możliwości zabierać. Byłam święcie przekonana, że nawet gdyby nastały lata chude, to powinnam zostać w domu i być tą mitologiczną Gaią, opiekunką domowego ogniska. A mój Mąż powinien zwyczajnie pracować, aby móc opiekować się tą sferą materialną.

Jednak z miesiąca na miesiąc zaczęłam czuć pewnego rodzaju pętlę, którą sama sobie zarzuciłam na szyję. To macierzyństwo, tak przeze mnie doceniane i wychuchane, zaczynało mnie dusić. Traciłam coraz częściej cierpliwość, dopadały mnie momenty totalnej rezygnacji i zwątpienia w swoje umiejętności wychowawcze. Doszłam do wniosku, że nie jestem stworzona do tego, aby poświęcić swoim dzieciom wszystko, zapominając jednocześnie o tym, że ja mam także potrzeby spoza tego matczynego kręgu.

Tak jak tu stoję, tak z pełnym przekonaniem stwierdzam, że to nie dla mnie być mamą 24/7. Potrzebuję odejścia. Serio, jak ryba wody, tak ja potrzebuję mieć przestrzeń i czas tylko dla siebie. Z całych sił chcę mieć rejony, które dotyczą tylko mnie. To nie jest egoizm, jak czasami próbuje mi to zasugerować mój Mąż, chyba jeszcze nie do końca pogodzony z tym, że zaczynam wyfruwać z gniazda, ale tylko na krótkie momenty. Dla mnie sztuka latania zwana inaczej Życiem, nie polega tylko na byciu mamą. Zaczynam dopiero odbudowywać te rewiry, o których zapomniałam przez ostatnie lata, od kiedy wróciłam do Polski. Dla niektórych sprawy oczywiste jak posiadanie znajomych czy wspólne weekendowe wypady z psiapsiółą, dla mnie to rzeczy jeszcze nieosiągalne, jednak na szczęście znajdujące się na mojej liście „do zrobienia” w najbliższym czasie.

Pozwolę sobie na mała dygresję i przytoczę pewną historię. Pod jednym z lipcowych tekstów jedna z Was zostawiła komentarz, który dał mi do myślenia. Niestety nie mogłam go odszukać w czeluściach facebooka, trudno. Dotyczył od tego, że Ona [tak ją nazwijmy na potrzeby tego akapitu] właśnie wróciła z tygodniowych wakacji z samą sobą. Dzieciaki zostawiła z Mężem i zdecydowała się na auto-reset. Wiem, że część z nas zaszlochałaby się za naszymi bąblami i takie podejście byłoby nie do ogarnięcia. Rozumiem to. Ja jednak byłam z niej dumna! Po pierwsze byłam z niej cholernie dumna, ponieważ na forum publicznym potrafiła przyznać, że nie miała z tego tytułu wyrzutów sumienia, ba nawet świetnie się bawiła. To wielka odwaga! Po drugie mam czelność przypuszczać, że jej otoczenie przyjęło tę jej potrzebę nie jako fanaberię, a jako niezbędny element układanki. Aby Ona nie zwariowała, tylko mogła się zregenerować podczas tego tygodni i powrócić do rodziny na pełnej petardzie.

Gdy próbuję wyobrazić sobie hipotetyczną sytuację, że i mi nagle urodziła się taka potrzeba autoresetu, jak tej wspomnianej Onej ;-), i oznajmiam to moim najbliższym, to obawiam się, że nie byłoby to entuzjastycznie przyjęte. Zostałabym pewnie zdrowo opierdzielona za te moje egoistyczne zapędy. Gdzieś tam w naszym społeczeństwie zakorzenione jest jeszcze od wielu pokoleń to, że matka nie ma prawa do wakacji. Że skoro chce odpocząć, to musi zabrać ze sobą ten cały majdan i razem ze swoją gromadą ruszyć na „odpoczynek”. Że przecież, gdyby spróbowała odpocząć samotnie, w ciszy, z dala od domu, to niejako wystąpiłaby przeciw rodzinie.

Bzdura. Skoro kobieta potrzebuje takiego resetu bez udziału rodziny, choćby dwu- czy trzydniowego, niekoniecznie od razu tygodniowego, to oznacza, że ona naprawdę cholernie go potrzebuje. Bo chce doładować swoje bateryjki, które pomału się wyczerpują. A ich doładowanie pozwoli jej nie oszaleć, a powrócić na codzienną ścieżką ze zdwojoną siłą.

Wrócę do meritum. Nie samym macierzyństwem kobieta żyje. Czasami niezbędna jest chwila odejścia, choćby na moment. Dla każdego co innego może okazać się tym panaceum, które pozwoli nie zwariować i zregenerować te pokłady, które często się wyczerpują.

Kiedyś trafiłam na książkę Teri Hatchett, w której znalazłam świetny fragment opisujący to, że rodzic również powinien dbać o siebie. Niestety za nic nie mogę go znaleźć, jednak jego brzmienie było takie:

„Jeśli swoim dzieciom pokazujesz, że nie szanujesz się i lecisz na resztkach sił, to jaki przekaz dajesz swoim dzieciom? Że ich potrzeby są ważniejsze niż potrzeby innych ludzi, nawet tych najbliższych. Chyba nie tego chcesz ich nauczyć, prawda?”

 http://www.szczesliva.pl/nie-samym-macierzynstwem-kobieta-zyje/

Koty lepiej się czują w dwupaku.

Większość kandydatów do adopcji kota idzie do schroniska z zamiarem przygarnięcia jednego pupila. A może warto zastanowić się na podarowaniem nowego domu dwóm zwierzakom?

Autorka: Anna Celińska – Mysław

Adopcja zwierzęcia to ogromne wydarzenie dla całej rodziny. Na początku wszyscy są zaaferowani nowym przybyszem. Każdy chce się z nim bawić, głaskać, spędzać każdą minutę w jego towarzystwie. Z czasem jednak życie wraca na stare tory. Po całym dniu pracy marzymy tylko o odpoczynku. Wreszcie możemy zająć się sobą, usiąść z książką, pooglądać telewizję, zrelaksować się w wannie albo po prostu wyjść z domu i spędzić czas z przyjaciółmi. Tymczasem nasz kot, który nudził się jak mops, przespał większość dnia i teraz jest spragniony towarzystwa. W końcu przyszedł podajnik jedzenia i umilacz jego czasu, musi to wykorzystać! W takim momencie dla kota książka to najwygodniejsze na świecie posłanie, więc się na niej kładzie. Pilot od telewizora – przecież nikomu niepotrzebny – idealnie nadaje się do podgryzania. Kąpiel najlepsza jest we dwoje, a przy okazji można się zabawić, wrzucając do wanny trochę kosmetyków. Co to ma wspólnego z adopcją od razu dwóch kotów?

Przyjęcie pod dach dwóch zwierząt, najlepiej takich, które już się znają (np. rodzeństwa), ma ogromny wpływ na proces adaptacyjny. Towarzysząc sobie w eksploracji nowego terenu, koty dodają sobie otuchy. W grupie zawsze raźniej. Odłączenie od matki, braci, sióstr jest dla kociaka ogromnym przeżyciem. Jeśli jest to typ „wszystkiego się boję”, wsparcie pobratymcy będzie miało duże znaczenie. Koty bardzo dużo uczą się przez naśladownictwo. Jeśli mój kompan coś zrobił, to dlaczego ja mam nie spróbować?
Przede wszystkim koty żyjące razem są lepiej zsocjalizowane, bardziej otwarte na otaczający je świat. Lepiej dogadują się z człowiekiem, chętniej poznają nowe rzeczy, zdecydowanie mniej się boją. A przede wszystkim nie będą nas traktować jak zastępczą matkę, bez której nie są wstanie się obejść.

Dwa koty w jednym domu o wiele więcej się też ruszają. Jeden zachęca drugiego do zabawy. Codzienne gonitwy, zapasy, wspinaczki po meblach wpływają korzystnie na ogólną kondycję zwierząt. Więcej ruchu to mniejsze problemy z nadwagą i wynikającymi z niej problemami zdrowotnymi. Kot aktywny fizycznie rzadziej choruje, a jeśli nawet, to silniejszy organizm jest w stanie dużo szybciej poradzić sobie z chorobą.
Często powtarza się opinię, że kot jest samotnikiem. Po części można się z nią zgodzić, gdyż koty w naturze na przykład polują w pojedynkę. Nasz wychodzący mruczek również – na polowanie raczej nie będzie zabierał swojego kompana, ale to nie znaczy, że w codziennym życiu również pragnie być sam jak palec.
Każdy kot dla lepszego rozwoju potrzebuje pobratymcy, który będzie mu dostarczał nowych wrażeń. Już pierwsze tygodnie życia mają ogromne znaczenie dla prawidłowego rozwoju. Kociaki boksując, gryząc w zabawie z matką, uczą się, jakiej siły mogą używać, nie robiąc przy tym nikomu krzywdy. Taka nauka za młodu da wiele korzyści w późniejszym życiu. Bawiąc się z naszym pupilem, nie zaznamy podrapań i ciężkich ugryzień. Dlatego tak ważne jest aby nie odłączać kociaka zbyt wcześnie od rodzeństwa i matki. Przyjmuje się, że odpowiedni moment przypada na 12.–13. tydzień życia kociaka. Adoptując parkę, czas ten można orobinę skrócić, gdyż kociaki w nowym domu nadal będą socjalizować się w obrębie swojego gatunku. To dobre dla nich, a dla nas, opiekunów, nie ma nic cudowniejszego niż widok dwóch w pełni socjalizowanych kotów, które razem spędzają czas na zabawie, kocich zapasach, wzajemnej toalecie czy wspólnym relaksie na słońcu na parapecie.
Każde zwierzę ma swój niepowtarzalny zapach. Koty żyjące w grupie myją się wzajemnie, zamieniając swoją indywidualną woń na zapach grupy. Czy takie zachowanie nie powinno nam dać do myślenia? Czy koty w ten sposób nie pokazują nam, jak ważne jest dla nich towarzystwo osobnika tego samego gatunku?

Części z Was wydaje się zapewne, że im więcej kotów w domu, tym więcej zniszczeń i większe wydatki codzienne. Otóż nic bardziej mylnego. Przygarnięcie jednocześnie dwóch kotów pozwoli oszczędzić meble i różne bibeloty. W końcu zawsze gotowy do harców pobratymca jest dużo bardziej atrakcyjniejszy niż noga od stołu czy zabawa w zrzucanie rzeczy ze stołu. Wydatki na dwa koty są nieznacznie większe niż na jednego, o ile zwierzęta są zdrowe. Jest cała lista rzeczy, które i tak trzeba kupić niezależnie od liczby kotów. W domu, w którym znajdują się dwa zaprzyjaźnione ze sobą koty, wystarczy jedna kuweta. Oczywiście jest złota zasada „tyle kuwet, ile kotów plus jedna”, jednak to dotyczy raczej sytuacji wprowadzania nowego kota lub gdy koty razem mieszkające nie w pełni się akceptują. Przy dobrze socjalizowanych kotach jedna (przynajmniej dwa razy dziennie sprzątana) kuweta w zupełności wystarczy.
Tak samo jest z kupnem drapaka czy zabezpieczeniem okna. I tak trzeba to zrobić!
A co z pożywieniem i żwirkiem? Tak naprawdę kupując jednorazowo większą ich ilość, wydajemy mniej na jedną sztukę. Zwróćcie uwagę, że kupując w sklepach internetowych 10–15 saszetek mokrej karmy, uzyskujemy niższą cenę jednostkową. Dodatkowo każdy opiekun wie, że koty są dość wybredne. Rano otwarta saszetka niekoniecznie może przypaść do gustu naszemu mruczkowi wieczorem. I tak postoi otwarta parę godzin, po czym jest wyrzucana. Owszem, trzeba kupić więcej pokarmu, ale też aż tyle go się nie marnuje. Przy dwóch kotach, które na pewno będą konkurować przy misce, ilość jedzenia wyrzucanego do kosza się zmniejsza.

Wyjazdy również nie stanowią większego problemu: i tak musimy zaangażować sąsiada czy kogoś z rodziny, żeby wpadł do naszego pupila. Dla takiej osoby nie ma specjalnej różnicy, czy opiekuje się jednym czy dwoma kotami. Poświęcony czas jest taki sam. Także korzystając z pomocy petsittera, płaci się taką samą stawkę niezależnie od liczby zostawianych w domu zwierząt.
Prawdziwym dodatkowym wydatkiem będzie pokrycie kosztów opieki weterynaryjnej. Jak jednak już wspomniałam, dwa koty w domu mają więcej ruchu i ogólnie są w lepszej kondycji, choć oczywiście zawsze może się przydarzyć, że któryś zachoruje i będzie trzeba udzielić mu pomocy. Tak więc większość argumentów przemawia za przygarnięciem od razu dwóch kotów, ale zawsze trzeba pamiętać, że w razie choroby koszty się podwajają.

http://vege.com.pl/2016/07/18/zwierzeta-lepiej-sie-czuja-w-dwupaku/

Lecznicza moc barw.

Chromoterapia, czyli leczenie kolorami, to technika polegająca na kontakcie chorego z poszczególnymi barwami, mająca na celu poprawę stanu zdrowia i wydolności organizmu. Należy pamiętać, że proces zdrowienia oprócz strony fizycznej dotyczy także w szerokim rozumieniu wymiaru duchowego. Odpowiedni dobór kolorów w naszym otoczeniu może mieć zasadniczy wpływ na nasze zdrowie i dobre samopoczucie.
Historia wykorzystywania kolorów w lecznictwie jest niezwykle długa. Pierwsze wzmianki o niej znajdujemy w Wedach, świętych Indyjskich tekstach. Właśnie z Indii terapia kolorami dotarła do starożytnych Chin i antycznej Grecji, skąd przejęły ją na najdalsze krańce Europy. Również badacze cywilizacji starożytnego Egiptu dowiedli, że jej mieszkańcy znali i wykorzystywali chromoterapię. Swoje źródła chromoterapia znajduje w filozofii ludów Dalekiego Wschodu. Światło słoneczne rozszczepia się na siedem kolorów, które jesteśmy w stanie zobaczyć w tęczy. Są to: czerwony, pomarańczowy, żółty, zielony, niebieski, indygo i fioletowy. Według starożytnych Hindusów, każdy z tych kolorów jest bezpośrednio przypisany do odpowiedniego czakramu, punktu energetycznego w naszym ciele.
Mówiąc językiem naukowym każdy kolor to fala elektromagnetyczna o określonej długości. Nasze nerwy wzrokowe rozpoznają długości fal i w ten sposób możemy widzieć określone barwy i odcienie. Nasze ciało wystawione na działanie fal o odpowiedniej długości, zostaje poddawane drganiom co odzwierciedla się w stanie naszego zdrowia fizycznego i psychicznego. Poszczególne kolory wpływając na punkty energetyczne w naszym ciele, mogą stać się lekarstwem na różne dolegliwości.
Kolor czerwony przypisany do czakry podstawy, ma wpływ na układ krążenia. Podnosi on ciśnienie krwi i stymuluje produkcje hemoglobiny. Łagodzi stany zapalne skóry i oparzenia słoneczne. Oprócz tego wpływa pozytywnie na naszą odwagę, wzmacnia wolę i pomaga w przełamaniu depresji. Czerwień to kolor miłości, który podnosi sprawność seksualną. W przypadku czerwieni należy jednak zachować szczególną ostrożność. Kolor ten może powodować agresję i nadpobudliwość.
Kolor pomarańczowy związany z czakrą sakralną ma podobne właściwości do koloru czerwonego. Odpowiada on za aktywność seksualną i zachowanie wobec płci przeciwnej.  Pomarańczowy odpowiada za regulacje przewodu pokarmowego. Niweluje wzdęcia, wspomaga trawienie i odchudzanie. Skuteczny wobec reumatyzmu, łagodzi objawy astmy i epilepsji. Pomarańcz powoduje entuzjazm i ogólne pobudzenie organizmu.
Kolor żółty w naszym organizmie znajduje się w czakramie splotu słonecznego. Jest to jego centrum energetyczne. Barwa ta wzmacnia układ oddechowy. Wspomaga pracę płuc, oskrzeli i przepony. Stabilizuje również układ odpornościowy oraz działa antybakteryjnie. Oczyszcza skórę i reguluje wydalanie sebum. Żółty wspomaga procesy logicznego myślenia i zwiększa sprawność mózgu. Reguluje system nerwowy i jest najbardziej pozytywnym ze wszystkich kolorów. Działa antydepresyjnie, pobudzająco i odświeżająco. Niweluje niepokój i pomaga przełamać nieśmiałość. Z nadmiernego korzystania z żółtego koloru powinny zrezygnować osoby, cierpiące na schorzenia związane z wątroba i woreczkiem żółciowym.
Kolor zielony umiejscowiony w centrum naszego ciała, jest związany z czarką serca. Barwa ta jest związana z równowagą i oczyszczeniem. Kolor ten jest często używany do leczenie różnego rodzaju narośli, wrzodów i guzów (również nowotworowych). Reguluje pracę serca i ciśnienie krwi. Związany jest z układne immunologicznym i  jest centrum samoleczenia naszego organizmu. Dzięki potencjałowi uzdrawiania, wspomaga gojenie ran. Zieleń dodaje pewności siebie, a także wiąże się z odczuwaniem wyższych uczuć takich jak silna, bezwarunkowa miłość.
Kolor niebieski jest związany z woda, a jego źródło w naszym organizmie odnajdziemy w czakramie gardła. Błękit jest kolorem uspokajającym i oczyszczającym. Działa leczniczo w przypadku anginy i innych chorób gardła i krtani. Zmniejsza łaknienie, wspomagając odchudzanie. Wspomaga produkcje białych krwinek, łagodzi ból i powstrzymuje krwawienie. Skuteczny w walce z reumatyzmem, żółtaczką i rozstrojem żołądka. Niebieski ułatwia koncentracje, sprzyja medytacji i przynosi spokojny sen. Piąta czakra odpowiada również za narząd mowy. Kolor niebieski wspomaga prawidłową i wyraźną wymowę. Niebieski przyspiesza powrót do zdrowia w przypadku zwichnięć i kontuzji, a jego wodne uwarunkowanie sprawia, że jest skuteczny również w przypadku chorób pęcherza i dróg moczowych. Nadmiar niebieskiego koloru może powodować rozdrażnienie i przygnębienie.
Kolor indygo to barwa znajdująca się w czakramie szóstego oka. Jej działanie wspomaga nasz organizm w chorobach wzroku, migrenowych bólach głowy czy stanach zapalnych uszu. Kolor ten wzmacnia koncentracje i aktywność umysłową. Wspomaga pamięć i gospodarkę hormonalną organizmu. Ogromne znaczenie Indygo ma także w przypadku leczenia chorób psychicznych. Odpowiednie wspomaganie szóstej czakry kolorem indygo ma jednak znacznie widoczniejsze skutki w ujęciu duchowym. Kolor indygo wspomaga wyobraźnie i intuicję. Może skutecznie wspomóc umiejętność postrzegania aury człowieka oraz energetycznie wzmocnić cały organizm, co przełoży się na poprawę zdrowia i samopoczucia.
Kolor fioletowy to kolor objawienia i przebudzenia duchowego znajduję się na szczycie naszej głowy w czakramie korony. Fiolet jest barwą mistyczną idealną do medytacji. Jego właściwości łagodzą bezsenność, leczą uzależnienia, migreny oraz blizny naskórne. Fiolet to kolor związany z naszą mentalną egzystencją, życiem duchowym i odkrywaniem Nirvany. Skutki regularnego obcowania z nim mogą być zdumiewające. Fiolet to kolor sfery sacrum. Związany jest z życiem pośmiertnym i aspektami oczyszczenia duszy. Jest on droga pomiędzy światem ziemskim, a metafizycznym. Fiolet symbolizuje jedność wszystkiego w absolucie oraz duchową siłę człowieka.
Dwoma skrajnymi kolorami, które również oddziałują na życie człowieka są czerń i biel.
Kolor czarny jest kolorem tajemnicy i smutku, ale jednocześnie spokoju i wyciszenia. Dlatego może on wspomagać leczenie drobnych nerwic oraz działać uspokajająco i nasennie. Nie powinny go jednak stosować osoby z problemami natury emocjonalnej, ponieważ czerń wywołuje stany depresyjne i melancholijne.
Kolor biały jest idealną synchronizacją wszystkich siedmiu kolorów tęczy. Jego źródłem jest światło słoneczne i samo słońce. Biel działa ochronnie, pomaga odpędzić złe emocje oraz negatywne energie z naszego otoczenia. Biel poprawia samopoczucie i wzmacnia układ odpornościowy. Oznacza ona również gotowość do wprowadzania zmian z życiu. Mimo wszystkich swoich zalet nadmiar bieli może powodować uczucia odizolowania i chłodu.
Stosując kolory do objawowego leczenia różnego rodzaju chorób, możemy przyczynić się do wyzdrowienia i poprawy stanu naszego zdrowia. Należy jednak pamiętać że do pełnego zdrowia naszemu organizmowi niezbędna jest kolorystyczna równowaga. Zdrowy organizm czerpie maksimum energii ze wszystkich barw i odcieni.
Dobierając kolory do naszego stroju lub otoczenia, należy kierować się zarówno wiedzą o danym kolorze jak i również własną intuicją. Nasz organizm sam wie najlepiej jaki kolor czy odcień jest mu w danej chwili potrzebny. Idąc jednocześnie za głosem serca i rozsądku żyjmy w zrównoważonym kolorystycznie świecie, zsynchronizujmy nasze ciała i zmysły z siedmioma kolorami rozszczepionego światła słonecznego, a dzięki temu nasze zdrowie, życie i dobre samopoczucie ulegną gruntownej, pozytywnej zmianie.
Szymon Ż.

http://www.lancuchzycia.pl/zdrowie/lecznicza-moc-barw/

Niewidoma Klaudia, jej pasje i marzenia.

Jestem Klaudia i mam prawie 21 lat.

Wiem, że post ten zaczyna się jak wiele innych.

Jestem osobą niewidomą, również jak wiele innych osób.

Jednak każda osoba stanowi własną osobną historię.

Moja historia w większości oparta jest na pozytywnym spojrzeniu na życie, oraz na wsparciu, które otrzymywałam i otrzymuję od mojej rodziny.

Moją wielką pasją są zwierzaki, a najbardziej psiaki.

Bardzo lubię ekstremalne przeżycia.

Skakałam ze spadochronem i fruwałam w Aerotunelu.

Największe marzenie jakie mam to jest zobaczyć ten piękny świat.

Móc skonfrontować go z moimi wyobrażeniami.

Pojawiło się dla mnie światełko w tunelu.

Jest nim terapia komórkami macierzystymi.

Jednak terapia ta jest kosztowna.

Bez wielu pomagających mi osób, które wspierają moje dążenia do celu nie damy rady.

Jestem już po piątym z ok. 12 podań i już widać efekty.

Jeśli zainteresował Was ten post to chciałabym  bardzo zaprosić wszystkich Was do odwiedzenia mojego wydarzenia, które funkcjonuje na facebooku

https://www.facebook.com/events/836814493083446/?object_id=836814493083446&event_action_source=48



My name is Klaudia and I have 20 years old.
I know that this post is very close to the a lot of another posts.
I am visually impaired but it isn't nothing special. All people have they own story.
My story in big part is connected with my positive look on live and on my the best family.
Animals are my big passion, but dogs are on first place.
I love extremal sports.
I jumped from the plane with parachute and flied in wind tunnel.
My biggest dream is to see this beautiful world.
I Want to confront it with my imaginations.
Some time ago little light in the tunnel was appeared.
It is stem cells therapy.
But off course it is expensive.
Without a lot of people which helping me it will be impossible to do.
I am on 5 of 12 treatments and I see effects.
If this text is interesting you can enter to the event on facebook
https://www.facebook.com/events/836814493083446/?object_id=836814493083446&event_action_source=48
or watch the films
https://www.youtube.com/watch?v=JSaxLDe2SjU

https://www.youtube.com/watch?v=qzbalCa2kBI

https://www.youtube.com/watch?v=oBZogD055AE

http://www.zachod.pl/radio-zachod/audycje/czas-na-reportaz/premiera-ja-mamusia-i-pies-reportaz-malgorzaty-nabel-dybas/

Je suis Claudia et j’ai presque 21 ans. Je sais que ce message commence comme beaucoup d’autres. Je suis aveugle, tout comme beaucoup d’autres personnes. Toutefois, chaque personne possède sa propre histoire distincte. La plupart du temps, mon histoire est basée sur une opinion positive sur la vie et sur le soutien que j’ai reçu et que je reçois encore de ma famille. Ma grande passion est les animaux de compagnie et en particulier les chiens. J’aime beaucoup les expériences extrêmes. Je sautais avec un parachute et volait autour dans le plus grand Aerodrome. Le rêve que j’ai est de voir ce beau monde. Pour pouvoir être confrontée et vivre avec mes idées. Il est apparut une lumière dans le tunnel. C’est la thérapie de cellules souches. Cependant, ce traitement est cher. Sans beaucoup d’aide pour moi, les gens qui soutiennent mes efforts pour ne pas donner de Conseil. Je suis déjà après la cinquième. 12 demandes et déjà voir les effets. Si vous êtes intéressé à ce poste est que je voudrais vous inviter tous à visiter mes publications sur les événements qui apparaissent sur Facebook.

https://www.facebook.com/events/836814493083446/?object_id=836814493083446&event_action_source=48

oraz do obejrzenia filmików

https://www.youtube.com/watch?v=JSaxLDe2SjU

https://www.youtube.com/watch?v=qzbalCa2kBI

https://www.youtube.com/watch?v=oBZogD055AE

http://www.zachod.pl/radio-zachod/audycje/czas-na-reportaz/premiera-ja-mamusia-i-pies-reportaz-malgorzaty-nabel-dybas/

Post o praktyce Klaudii wzbudził ogromne zainteresowanie wśród Was internautów. Na naszych łączach aż się zagotowało. Ale zainteresowanie wzbudził nie tylko tu. Wczoraj była u nas Monika Owczarek z Tygodnika Krąg, która postanowiła zrobić materiał o Klaudii. – To super dziewczyna. Nie możemy się doczekać aż skończy studia, bo chętnie będziemy z nią współpracować – powiedziała Jola Uździcka z Sinersio. – Taka osoba ma fantastyczne umiejętności, których my nigdy mieć nie będziemy. Potrafi wsłuchać sie w drugiego człowieka, jak nikt inny – dodał Łukasz Rut z Organizacja Pracodawców Ziemi Lubuskiej.

Co najbardziej Klaudii podobało się w jej pierwszej pracy? Przeczytasz we wtorkowym wydaniu Tygodnik Krąg
Ps. Pierwsze efekty kuracji są widoczne. I to dosłownie!

Tutaj można pomóc Klaudii :
http://fundacja-sloneczko.pl/frame/pokaz_opis.php?ida=145%2FN

Syrop imbirowy z miodem i kurkumą, czyli magiczny eliksir zdrowia.

Zaczął się sezon na przeziębienia i nawet mnie nie oszczędziło! No przecież ja nie choruję, przynajmniej tak myślałam, nawet byłam trochę dumna z siebie, że od kilku lat nawet kaszlu nie miałam, ale widać moja zuchwałość została ukarana i jakoś nie mogę się odnaleźć.

W takich przypadkach od razu sięgam po imbir, cytrynę i miód. Tym razem wymyśliłam sobie, że przygotuję syrop imbirowy, który będę mogła dodawać do herbaty bądź wody, ale też jeść prosto z łyżeczki.

Zaczęłam się zastanawiać czego jeszcze mogę dodać, co pomaga walczyć z infekcjami i pomoże wzmocnić odporność.

Pierwsza nasunęła mi się kurkuma! Poza tym, że ma piękny, jesienny kolor to działa grzybobójczo, bakteriobójczo i przeciwwirusowo, Jest silnym przeciwutleniaczem i chroni nasz organizm przed wolnymi rodnikami. Pomaga zapobiegać alzheimerowi, chorobom serca i rakowi, walczyć z reumatyzmem. Zmniejsza stężenie cholesterolu we krwi, wspomaga czynności wątroby. Brzmi za dobrze, by było prawdziwe! Tutaj można poczytać więcej, albo tutaj bardziej naukowo po angielsku.

Aby zwiększyć przyswajalność kurkumy, jemy ją w towarzystwie tłuszczy oraz pieprzu czarnego lub papryczek chili (pieprzu cayenne).

Zatem kolejny dodatek do magicznego eliksiru: olej kokosowy, który wykazuje silne właściwości antyseptyczne, zmniejsza poziom cholesterolu we krwi i ryzyko choroby serca. Posiada wiele innych zdrowotnych właściwości, o których można poczytać tutaj.

A dlaczego imbir jest tak zdrowy?

Działa przeciwzapalnie, pobudza krążenie krwi, działa rozgrzewająco i zwiększa koncentrację. Poza tym pobudza trawienie, jest doskonały na mdłości i choroby lokomocyjne. Ponoć łagodzi też bóle miesiączkowe i migrenowe. Tutaj można poczytać więcej.

A miód jest płynnym złotem..

Jest antyseptyczny i antybakteryjny dzięki zawartym enzymom. Wzmacnia serce, obniża ciśnienie i poprawia krążenie krwi. Korzystnie wpływa na odporność, leczy wrzody żołądka i przyśpiesza gojenie się ran. Działa ochronie na wątrobę oraz zwiększa wydzielanie żółci.

Ważne: miód pod wpływem wysokiej temperatury traci większość swoich zdrowotnych właściwości, więc dodajemy go do herbaty lub wody już ostygniętej, najlepiej o temperaturze maksymalnie 40C.

Podsumowując: jaki jest ten syrop imbirowy? Działa przeciwzapalnie, antyseptycznie, łagodzi ból gardła, rozgrzewa i wzmacnia odporność. Wspomaga pracę całego organizmu i kto wie, możliwe że zapewnia długowieczność.

I tak zupełnie szczerze, jest naprawdę pyszny, szczególnie prosto z łyżeczki

Tylko uwaga! ten syrop nie gwarantuje zdrowia i odporności, może je jedynie wspomagać. Inne czynniki takie jak dieta, aktywność fizyczna i hartowanie organizmu mają największy wpływ!

A tutaj filmik, który pokazuje, jak się hartuje dzieci na Syberii


http://zielonysrodek.pl/syrop-imbirowy-z-miodem-i-kurkuma/

Stópki.

Przyzwyczajeni jesteśmy myśleć, że ciało i dusza to dwie, zupełnie odrębne rzeczywistości. A tymczasem są to dwa sposoby przejawiania się tego samego, dwie strony medalu. Tak naprawdę, przynajmniej za życia, nie sposób oddzielić ciała od duszy, wytyczyć między nimi jakąś granicę. Poprzez troskę o ciało dziecka budujemy jego właściwości jako człowieka. Zaczynajmy od podstaw, czyli od stóp.

Stopy to fundament, na którym ciało stoi. Dotyka nimi ziemi, na nich się opiera i porusza, w nich znajdują się zakończenia nerwowe wszystkich narządów wewnętrznych. To tablica rozdzielcza, przez którą można trafić do wszystkich organów ciała, badać ich stan, a nawet leczyć. Starodawne systemy medyczne od zawsze korzystały z tej wiedzy. Teraz nazywa się ona refleksologią. Ostatnio lekarze szwajcarscy udowodnili naukowo, że najlepszym lekarstwem na kolkę niemowlęcia jest właśnie masaż stóp. Taki masaż świetnie się sprawdza także wtedy, gdy chcemy dziecko ukoić, uspokoić, ułożyć do snu.
Zanim dziecko stanie na własnych nogach, stopy powinny znaleźć się na umysłowej mapie ciała, to znaczy wśród tych części ciała, których jesteśmy świadomi. Żeby to lepiej zrozumieć, można zrobić sobie następujące ćwiczenie: narysować swoje ciało zgodnie z tym, jak zostało zapisane na mapie umysłu. Te części ciała, które sobie wyraźnie uświadamiamy, narysujmy duże, a te, których nie czujemy, małe. Na ogół się okazuje, że największa na takim rysunku jest głowa, nóżki chudziutkie i malutkie, a stopy prawie nie istnieją. Rzadko mamy z nimi dobry kontakt, tak mało są przez nas doceniane.
A przecież to na nich stoimy i idziemy przez całe nasze życie! Słyszeliśmy nieraz, że należy „stać pewnie na nogach”. Ale zapominamy, że aby pewnie stać na nogach, trzeba przede wszystkim je czuć, być świadomym ich istnienia. A wiele od tego zależy, bo gdy ktoś mocno stoi na nogach, to jest spokojny, ma poczucie wewnętrznego oparcia i pewności siebie. Włączanie stóp do umysłowej mapy ciała można zacząć bardzo wcześnie. W tym celu trzeba je często gładzić, dotykać, masować i lekko ściskać. Dobrze, gdy dziecko ma jak najczęściej gołe stopy. Można obciąć stopki we wszystkich śpioszkach, żeby dzieci mogły się swoimi nóżkami bawić. W ten sposób nie tylko je poznają, ale także poprzez refleksologiczną tablicę rozdzielczą będą stymulować cały organizm. Pozwólmy dziecku mieć bose nóżki, gdy zaczyna chodzić, żeby mogło poznawać różne faktury i temperatury, odkrywało bogactwo świata doświadczanego stopami. To stymuluje i rozwija. Raz stoi na śliskim, raz na chropowatym. Raz podłoże jest ciepłe, innym razem zimne. Raz chwiejne, raz stabilne itd. Inaczej chodzi się po piasku, inaczej po trawie, po szyszkach, po żwirku. Chodzenie na bosaka kształtuje uważność. Ciało zachowuje się inaczej, gdy stoimy na czymś ostrym, a inaczej, gdy na miękkim. Jeżeli chodzimy stale w grubych butach, to jesteśmy odizolowani od ziemi i tracimy wrażliwość. Wtedy łatwiej może się nam zdarzyć wejść komuś w życie z butami. Stopa ma niezwykłą wrażliwość, potrafi być użyteczna niemal tak samo jak dłoń. Ludzie bez rąk stopami potrafią zrobić niemal wszystko, pisać, malować, ubierać się. Stopami możemy wiele wyrazić – na przykład dzieciom (i nie tylko im) służą do demonstrowania gniewu. Zagniewane dziecko tupie. I nie chodzi tu tylko o sam dźwięk, ale także o sygnał: „zobacz, ile ja ważę”, a więc „jestem ważny”, „im więcej ważę, tym moje stąpnięcie jest mocniejsze, a to znaczy, że ze mną trzeba się liczyć”. Dzieci tupią instynktownie, nie trzeba ich tego uczyć, jest to ich naturalny odruch.
Stopy to nasz termostat. Ciało dostosowuje swoją temperaturę do informacji, które płyną ze stóp. Jeżeli dziecku w nogi jest za ciepło, to odnosi wrażenie, że jest strasznie gorąco, poci się, łatwo się przeziębia, rozhartowuje. Lepiej, gdy stopy są chłodne niż przegrzane, bo organizm ma szansę się zahartować. Świadectwem tego, że stopa jest włączona w obszar świadomości naszego ciała, jest jej żywotność, zdolność do reagowania i odczuwania: różowa i ciepła skóra, brak zgrubień i zrogowaceń; to, że nie wygląda, jak zapomniany i porzucony przez wszystkich kawałek ziemi niczyjej.
Wojciech Eichelberger „Ciałko”

https://pokochajswojecialo.pl/stopki/?utm_medium=postfb&utm_source=fbwe&utm_campaign=stopy

Pozwalam sobie.

Pozwalam sobie być bezsilnym wobec własnej niemocy. Nie mogę tego kontrolować, nie istnieją sposoby bym to zmienił, nie wiem dlaczego to się dzieje i czy kiedykolwiek minie. Akceptacja tej bezsilności mnie uwalnia.
Pozwalam sobie na czucie złości. Poczekam jeszcze chwilę i zaraz zobaczę, że tuż pod nią znajduje się chłopiec, który po prostu się boi. Zajmę się nim, jak każdy kochający swego syna ojciec powinien.
Pozwalam sobie stracić nadzieję, bo dopiero wtedy mogę zobaczyć rzeczywistość i kochać ją taką, jaką jest bez próby zmiany na taką, którą chcę mieć ja.
Pozwalam sobie nie wiedzieć, bo tylko uznając swoją małość mogę skupić się na wielkich rzeczach. Piękna inteligencja płynie tylko wtedy, gdy nie chce być inteligentnym.
Pozwalam sobie na płacz, bo jest on wyrazem tego, że odczuwam. A gdy czuję, to rozumiem każdego niezależnie od płci, koloru, religii, kultury i jestem z nim jednością.
Pozwalam sobie być zranionym przez niesprawiedliwy komentarz, bo tylko wtedy mogę wybaczyć autorowi, przez co ten nie będzie musiał już się bronić atakując innych. A jak mu wybaczę, przeszłość przestanie być teraźniejszością i się skończy.
Pozwalam sobie na wstyd. Na dialogi wymagające ode mnie bycia obecnym, mądrym, „ponad tym”. Słyszę je i każdy z nich mnie stresuje, a bycie spiętym wcale nie prowadzi do wielkości.
Pozwalam sobie na fantazje, w których jestem ratującym innych bohaterem. Ten wewnętrzny bohater okrada mnie z bycia wystarczającym, opowiada mi, że „tylko jeszcze jedno osiągnięcie”, każe mi czerpać moją tożsamość z tego, jak chcę być postrzegany, a nie tego, kim jestem.
Pozwalam sobie na zwątpienie. Wtedy bowiem, gdy już nie mam nadziei, siły, kontroli, gdy nie mogę nic zrobić, zaczynam się modlić. Niepewność dalej jest nieprzyjemna, ale ja nie mam już co do niej oczekiwań, bo z nią nie walczę.
Pozwalam sobie na krytyczne myśli dotyczące innych. Odkrywam wtedy, jak zachłyśnięcie sobą jest małe, jak bardzo odbiera mi twórczość, jak fałszywy obraz lepszości buduje. Uśmiecham się wtedy do siebie i przypominam, że bez tych innych nigdy nie osiągnę tego, co zamierzam. I znów staję się życzliwy i wyrozumiały.
Pozwalam sobie pójść na siłownię, choć akurat moja żona woli bym został w domu. Przechodząc przez poczucie winy z tym związane przestaję się bać, a wtedy nie będę udawał przy niej kogoś, kim nie jestem i dowiem się, czy tak naprawdę takiego mnie chce. Zawsze wtedy odkrywam, że ona akceptuje mnie, a ja znowu nie akceptowałem siebie.
I na to też sobie pozwalam.
I na lęk, poczucie zranienia, złość, nienawiść, wściekłość, poczucie winy, apatię, lenistwo, krytykanctwo, cynizm i wszystkie inne cienie, będące przejawem człowieczeństwa. Bo ta część mnie, która sobie na to pozwala, jest czystą, bezwarunkową miłością. A pod spodem, czasem bardzo pod spodem, nią właśnie jest każdy z nas. Jedną kwestią jest bowiem to, co czujesz. Drugą, to co czujesz na temat tego, co czujesz. Jeśli złościsz się na złość, przegrywasz i irytujesz się bardziej. Jeśli ją akceptujesz, ona mija.
Gdy następnym razem poczujesz coś, co do tej pory w sobie odrzucałeś, pozwól sobie na to. Pod zamkniętymi powiekami popatrz na to, nie uciekaj od tego ani w to nie wchodź. Pozwól sobie, bo wtedy przestaniesz sobie robić krzywdę. Dopiero wówczas możesz przestać ją robić innym.


Mateusz Grzesiak

Cudowna maseczka z kurkumy.

Kobiety wydają na kosmetyki setki złotych, co miesiąc wychodzi jakiś rewelacyjny krem na zmarszczki. A gdyby tak inaczej?
Kult „młodości” jest rozbuchany do granic możliwości. Ja mówię – nie! Nie, dla tej obłudy i swoistego egoizmu, nie dyskredytowaniu kobiet ze zmarszczkami! To, że człowiek się starzeje jest naturalną sprawą, z wiekiem przychodzi mądrość i wiedza (przynajmniej u niektórych). Przez tysiąclecia przemijający czas był synonimem życiowej inteligencji. Mam 28 lat i jak będę mieć 60 będę się cieszyć z każdej zmarszczki spowodowanej uśmiechem i proszę nie ulegajmy presji reklam, MTV i programom śniadaniowym, człowiek jest piękny od środka, a kilka siwych włosów, czy zmarszczek jest jedynie naturalnym bonusem.

Wielkie korporacje nieustannie, promują poprawiane, napięte i bezzmarszczkowe twarze, „ideał” piękna do którego powinnyśmy obsesyjnie dążyć. Co zrobić w takim wypadku? Musimy w końcu zaakceptować siebie takimi, jakimi jesteśmy wraz z upływającym czasem. I pamiętać, że głównym źródłem młodości są nie kremy, a nasza dieta i sposób życia, bo pomimo, iż będzie nas stać na najdroższe kosmetyki i zabiegi liftingujące, a będziemy jeść fast food i siedzieć cały dzień przed komputerem to one i tak nie zadziałają.


Wracając do naszych „cudów kosmetologii”, większość kremów przeciwzmarszczkowych, tak jak i wszystkie produkty drogeryjne powstaje, w sterylnych warunkach laboratoryjnych, gdzie ludzie w fartuchach starają się syntetycznie odtworzyć witaminy i minerały obecne w naturze. Są one niejednokrotnie bardzo silne w działaniu, co nie zawsze jest dla nas korzystne.
Po co jednak tak utrudniać sobie życie i polegać na wiedzy Pani lub Pana „X” oraz dobrej woli firmy „Y” która dla naszej wygody dodaje do kremów, mnóstwo konserwantów, aby krem mógł doczekać się na kupującego? Troskliwa firma „Y” zadba również o nasze zdrowie. Znajdziemy w jej kosmetykach sporo nieokreślonego pochodzenia substancji, które mają utworzyć coś ‘ala perfum.  Dodatkowo rakotwórcze parabeny czy glikol propylenowy. Ta ostatnia substancją jest neurotoksyną, ale i powodujące uszkodzenia żołądka i wątroby. Myślisz, że to tylko krem? Tak, ale on jest stworzony do tego, aby dobrze się wchłaniał poprzez skórę, a tamtędy krwiobiegiem wędruje sobie powolutku do Twoich organów. Substancje takie jak Trójetanoloamina, Imidazolidinyl, Hydantoina Diazolidinyl, mocznik są rakotwórcze, a też często znajdziemy je w składzie.
Wiele z kosmetyków antyzmarsczkowych posiada w swoim składzie  pochodne ropy, a jak ostrzega uniwersytet w Princeton, składniki te nałożone na skórę sprawiają iż ona nie oddycha, dzięki nim dosłownie kisisz się, a co więcej możesz sobie zafundować „dojrzały” trądzik.  Ponadto, większość Pań i Panów, wklepują te wszystkie mazidła są nieświadomi obecności kwasów alfa hydroksylowych. Są to kwasy występujące naturalnie w owocach, jednak ponieważ zdzierają one wierzchnią warstwę skóry, wszystkie toksyny zawarte w kremie i w powietrzu mają ułatwiony dostęp do naszego organizmu. Na koniec mamy hit sezonu w przemyśle kosmetycznym, ludzki hormon wzrostu, który może się w znaleźć w kosmetykach dla skóry dojrzałej, przyczynia się on do cukrzycy i zespół cieśni nadgarstka.  Wklepywać „to” rano i wieczorem… nie dziękuję!

Wspaniała maseczka z kurkumy.

Jeśli nie czytaliście o zdrowotnych właściwościach kurkumy warto naprawdę poczytać, gdyż jest to przyprawa którą naprawdę powinniśmy się zainteresować. Chociaż dziś to zainteresowanie przelejemy na kosmetykę. Maseczka z kurkumy jest używana przez Indyjskie panny młode przed dzień wesela, aby zrobić się na bóstwo.
Coś o kurkumie
– kurkuma jest bogata w antyoksydanty, które spowalniają uszkodzenia komórek
– powszechnie stosowana jest jako środek złuszczający skórę i poprawiający jej teksturę .
– pomaga w stanach zapalnych skóry, takich jak trądzik, suchość skóry, łuszczyca i egzemy.
– pomaga zmniejszyć przebarwienia i wyrównuje koloryt skóry.
– jest świetna w walce ze zmarszczkami.
UWAGA! KURKUMA NIE ZABARWIA SKÓRY, MUSISZ JEDYNIE BYĆ OSTROŻNYM I NIE BYĆ ZBYT HOJNYM W NAKŁADANIU JEJ NA TWARZ.

 Maseczka z kurkumy.

Potrzebujesz
– 2 łyżeczki miodu

– szczyptę kurkumy
– 1 łyżeczka soku z cytryny
– 1/2 łyżeczki oliwy z oliwek, oleju z pestek winogron lub słonecznikowego
– 3 łyżki jogurtu (jeśli chcesz walczyć z trądzikiem)
Co robimy:
1. Wymieszać kurkumę, sok z cytryny i miód, aby powstało ciasto
2. Nałożyć cienką warstwę na twarz i pozostawić do wyschnięcia na 20 minut
3. Zmyj pod prysznicem, delikatnie masując.
4. Zastosuj ulubiony balsam.
W obecnych czasach wiele osób ma uczulenia, dlatego sprawdź czy nie uczula cię maseczka z kurkumy, czy i ty nie jesteś uczulony na którykolwiek jej składnik poprzez nałożenie małej ilości produktu, zmycie i odczekanie 24 h. Maseczka z kurkumy można być nakładana na twarz nawet codziennie, jednak pamiętaj aby uważać na ręczniki!

http://zielonyzagonek.pl/cudowna-maseczka-z-kurkumy/

Otwieranie się na Miłość – Decyzja.

Miłość to jedyne istniejące szczęście!
Ale nie w tym sensie, że to ciebie ma ktoś kochać. Choćby kochało ciebie tysiąc osób, a w tobie nie byłoby Miłości, to i tak nic to nie zmieni...

To ty masz być Miłością... ale jak otworzyć się na Nią?
Nie czekaj na cud, oświecenie lub wspaniałą osobę, w której możesz się zakochać.
Wystarczy po prostu twoja decyzja.

Postanów z całą stanowczością i pewnością, że od teraz ważna jest tylko Miłość.
Już żadnego znaczenia nie mają przekonania, poglądy, wiedza i nawyki – czyli całe twoje „ja” jest nieważne.
Oddaj siebie i swoje życie Miłości – bez reszty i bez żadnych „ale”.
Jeżeli cokolwiek będzie ważniejsze od Miłości, to ego wygra i utkniesz w piekle, które sobie tworzysz.

Wybierając Miłość odnajdziesz spokój, spełnienie i wolność.
Jednak na początku nie jest łatwo zmienić dotychczasowe nawyki. Trzeba przestać żyć pod dyktando ego, a zacząć z pokorą wszystko akceptować, pragnąc tylko Miłości... ufając tylko Miłości... działając tylko w zgodzie z Miłością.

Stanie się Miłością to długotrwały proces, w trakcie którego musimy uwolnić się od skutków przeszłości, przestać martwić się o przyszłość i nauczyć się czuć Miłość bez względu na sytuację.
To trudna droga, ale tak naprawdę to jedyna droga jaką mamy do przejścia.

https://niechwszystkobedziemiloscia.blogspot.com/2016/07/otwieranie-sie-na-miosc-decyzja.html