Będziesz się bać opinii innych na swój temat, dopóki nie zobaczysz, że
nie ma ona żadnego znaczenia. Wtedy skupisz się na tym, co masz do
zrobienia, i będziesz wolny.
Będziesz się bać braku pieniędzy,
dopóki ich nie zarobisz, następnie nie stracisz, po czym nie zarobisz
znowu. Wtedy dotrze do Ciebie, że to nie pieniądze, ale umiejętności
dają poczucie bezpieczeństwa.
Będziesz się bać samotności, dopóki nie zostaniesz porzucony. Wtedy
zbudujesz taką relację z samym sobą, że nie będziesz musiał mieć kogoś
innego, by czuć się kochanym i potrzebnym.
Będziesz się bać, że
czas Ci ucieka, dopóki nie stracisz czegoś bezpowrotnie. Wtedy
zobaczysz, że nigdy tego nie odzyskasz, i zaczniesz się spieszyć.
Będziesz się bać, że nie będziesz mógł nic zrobić, dopóki nie stracisz
nad czymś kontroli. Wtedy nauczysz się odpuszczać i przestaniesz chcieć
zmieniać coś, czego nie możesz.
Będziesz się bać, że nie
spełnisz swoich marzeń, dopóki nie zobaczysz, że przez to ucieka Ci
czas. Wtedy dotrze do Ciebie, że gorsze od porażki jest niepróbowanie, i
zaczniesz działać.
Będziesz się bać choroby, dopóki nie
zobaczysz, że lęk jest najgorszą z nich, bo ma tylko symptomy bez
prawdziwych przyczyn. Wtedy przestaniesz szukać powodów i zaczniesz
znajdywać rozwiązania.
Będziesz się bać ludzi, którzy mają od
Ciebie więcej, dopóki nie zobaczysz, że są tacy sami jak Ty, tylko myślą
inaczej. Wtedy weźmiesz się do pracy nad sobą i będziesz mieć tyle, co
oni.
Będziesz się bać zostawienia partnera, z którym nie chcesz
już być, dopóki nie zorientujesz się, że go oszukujesz. Wtedy zbierzesz
się na szczerość i uwolnisz go od siebie, dając mu możliwość bycia z
kimś, dla kogo będzie wartością.
Będziesz się bać porzucenia
pracy, dopóki nie zdasz sobie sprawy, że stoisz przez nią w miejscu.
Wtedy wyjdziesz z pudełka komfortu i zdobędziesz nowe kompetencje.
Będziesz się bać, że ktoś Ci zrobi krzywdę, dopóki nie zobaczysz, że
sam ją sobie wyrządzasz takim myśleniem. Wtedy uwierzysz w siebie i
zdobędziesz zasoby, które dadzą Ci większe możliwości.
Będziesz
się bać śmierci, dopóki nie zobaczysz, że przez to umierasz za życia.
Wtedy zrozumiesz, że i tak nie masz nic do stracenia, i zaczniesz robić
to, co w głębi serca wiesz, że powinieneś robić.
Każdy z nas musi konfrontować się ze swoimi demonami. To nie jest kwestia czy, ale kiedy.
Wyspa to przypowieść o ludzkich uczuciach:
smutku, radości, dumie. Jednak sens przypowieści leży gdzie indziej –
tam, gdzie serce i miłość.
Wyspa
Na pewnej tajemniczej wyspie, na środku oceanu mieszkały ludzkie uczucia i stany.
Mieszkało tam bogactwo, duma, wiedza, radość, smutek i miłość. Żyły
sobie tam razem spokojnie, szczęśliwie i było im tam bardzo dobrze.
Niestety pewnego razu otrzymały wiadomość, że wyspa zostanie zalana.
Stanęły przed faktem opuszczenia wyspy, ponieważ nie dałoby się tam
dalej już żyć.
Więc wszystkie cechy ludzkie zaczęły się pakować na swoje statki i
odpływać. Na końcu została tylko miłość, która zawsze jest ostatnia.
Kiedy już było tylko kilka centymetrów lądu, miłość zaczęła wołać, by ktoś ja zabrał ze sobą.
Właśnie przepływało obok bogactwo. Miłość poprosiła je, aby wzięło ją na swój statek.
Bogactwo jej odmówiło, ponieważ było wypełnione złotem, srebrem i klejnotami. Nie miało miejsca dla miłości. I popłynęło dalej.
Potem przepływał smutek. Miłość poprosiła go, aby wziął ją ze sobą.
Smutek powiedział, że woli być sam i nie chce mieć żadnego towarzystwa.
Przyszła kolej na dumę. Duma nie chciała przyjąć miłości na statek,
ponieważ miała wszystko uporządkowane i bała się, że ona jej coś
popsuje.
Przepływała też radość, ale była tak zajęta sobą, że nie zauważyła miłości.
W pewnym momencie, gdy wydawało się, że miłość już utonie, usłyszała cichy głos:
Zapraszam do mnie na statek
Zobaczyła obok siebie starca na małej łódce. Miłość wsiadła na jego łódź i odpłynęli razem.
Miłość nie wiedząc, kto ją zabrał, zapytała wiedzy, która nie potrzebowała żadnego statku: Kto mnie uratował?
Wiedza odparła:
To jest czas. Tylko on wie, że jedyne, co pozostanie, co ocaleje to miłość. Dlatego cię zabrał.
1. Prawo pustki.
Jeśli potrzebujesz nowych butów, wyrzuć stare.
Jeśli potrzebujesz nowych ubrań, oczyść szafę .Żeby zmienić swoje życie,
musisz rozstać się ze starymi przyzwyczajeniami.
2. Prawo obiegu.
Bądź gotowa odpuścić to, co posiadasz , żeby zrealizować marzenia.
3. Prawo wyobraźni. Żeby marzenie stało się rzeczywistością, najpierw musisz to sobie wyobrazić, zobaczyć i poczuć.
4.Prawo twórczości. Energia myśli , wyobraźni i intuicji tworzy energię obfitości.
5. Prawo dawania i przyjmowania. To, co dajesz, wraca do Ciebie z dziesięciokrotnym powiększeniem.
6. Prawo 1/10.
Ta część zawsze zostaję we Wszechświecie i nigdy nie wiesz, w jakiej
postaci wróci do Ciebie: czy w postaci pieniędzy , czy pojednania z
kimś, czy uzdrowienia.
7. Prawo przebaczenia. Jeżeli nie
potrafisz wybaczać ludziom, to nie możesz przyjąć bogactwa. Jeśli Twoja
dusza jest wypełniona nienawiścią, miłość nie znajdzie w niej miejsca
Kapusta kiszona powstaje w wyniku fermentacji z udziałem szczepów bakterii między innymi Leuconostoci i Pediococcus,
po uprzednim zasoleniu. Charakteryzuje się mocnym, kwaśnym smakiem,
który zawdzięcza kwasowi mlekowemu. Szczepy bakterii w produktach
kiszonych działają na zasadzie podobnej do antybiotyków – niszczą wrogie
organizmy chorobotwórcze. Produkty fermentowane wytwarzają
bakteriocyny, czyli właśnie naturalne antybiotyki. Eliminują złe
bakterię, dzięki czemu zwiększa się odporność organizmu. Wchodzące w
skład kapusty kiszonej, fitoncydy działają bakterio i grzybobójczo,
będąc niezastąpionymi w leczeniu wielu schorzeń.
Sok jak uzyskujemy z kapusty jest znakomitym eliksirem, który wykorzystany
był już w starożytności do leczenia wszystkich schorzeń przewodu pokarmowego na kłopoty ze stawami czy bezsenność.
Sok z kiszonej kapusty zawiera takie witaminy i pierwiastki jak:
– Witamina C, E, B12, B6, P, beta-karoten
– Magnez, potas, żelazo, cynk, siarka
Właściwości soku: 1.Zapobiega ryzyku powstania raka.
Dzięki wysokiemu stężeniu glukozynolanów w szczególności sinigryny,
sok z kapusty posiada bardzo duże zdolności przeciwzapalne. To wszystko
wpływa na zmniejszenie ryzyka nowotworami. Ogólnie rzecz biorąc związki
te stymulują układ odpornościowy, hamują wzrost komórek nowotworowych. 2.Leczy wrzody i pomaga utrzymać w zdrowiu przewód pokarmowy.
Sok z kapusty znany jest również w środowisku medycznym, zalec się go
w trakcie problemów z jelitami, pomaga również, jeśli ktoś boryka się z
wrzodami żołądka. Regularne picie soku z kapusty nie dopuszcza do
namnożenia się Helicobacter pylori, bakterii odpowiedzialnej za wiele
chorób górnego odcinka przewodu pokarmowego, wspomnianych już wrzodów
żołądka a nawet raka żołądka. 3.Blokuję zły cholesterol.
Sok z kapusty pobudza soki trawienne do lepszego trawienia tłuszczy, co za tym idzie obniża poziom złego cholesterolu. 4.Działa przeciwzapalnie, dzięki czemu zwalcza wiele innych dolegliwości.
Oprócz już wymienionych korzyści zdrowotnych sok z kapusty wykazuję
działania przeciwzapalne, które w rezultacie pomagają m.in. w:
– zwalczaniu bólu stawów
– w walce z otyłością
– chorobach serca
– bólach migrenowych
– problemach z tarczycą Sok z kiszonej kapusty ma również inne właściwości takie jak: – Oczyszczanie organizmu.
Zaleca się przez dwa tygodnie picie pół szklanki soku, trzy razy dziennie.
Rano na czczo i pół godziny po obiedzie i kolacji.
Zawarte w kiszonkach bakterie probiotyczne korzystnie wpływają na florę bakteryjną jelit, usuwając toksyny. – Jest cennym źródłem błonnika.
Dzięki czemu po spożyciu daje uczucie sytości i zapobiega zaparciom. Przyspiesz również metabolizm i reguluję przemianę materii.
– Zwiększa libido.
Według autora książki Gilliana McKeitha „Jestem, czym jem” sok
z kiszonej kapusty wymieniany jest, jako naturalny specyfik
zwiększający popęd seksualny oraz ma pozytywny wpływ na płodność.
*Sok z kiszonej kapusty wzmacnia odporność organizmu na stres.
*Poprawia funkcjonowanie układu nerwowego i mózgu.
*Działa odmładzająco, ponieważ zawiera wiele przeciwutleniaczy oraz stymuluje wzrost komórek.
*Sok z kapusty kiszonej zalecany jest przy leczeniu anemii.
*Obniża poziom cholesterolu.
*Zawiera także siarkę, która wpływa bardzo korzystnie na nasze paznokcie i włosy.
*Niweluje skutki działania alkoholu
„Uwielbiam być w chwili obecnej. To mój prawdziwy Dom. To teraz
jedyne miejsce, w którym stale przebywam. Zawsze Tutaj jestem, nigdy nie
przychodzę, nigdy nie odchodzę.
Tak, zdaję sobie sprawę z przemijających myśli i emocji,
pojawiających się i znikających stanów, doświadczeń zarówno
ekstatycznych i przyziemnych, ale nigdy nie doświadczyłem przemijania
Siebie – tego, co nigdy nie przemija, gdy przemija wszystko. I dlatego
każde inne miejsce niż Teraz wywołuje tęsknotę za domem, poczucie
odłączenia, śmierci i rozkładu. „Gdziekolwiek indziej” jest, tak czy
siak, fantazją, bo nie mogę uciec od siebie, popatrzeć na siebie z
dystansu i powiedzieć – O, tam jestem!
Każda myśl, doznanie, uczucie, wyobrażenie, wspomnienie, marzenie czy
wizja zawsze pojawiają się dokładnie tu, gdzie jestem, gdzie ty jesteś,
w jedynym miejscu, gdzie naprawdę się „spotykamy”. Ale nie jest nas
dwoje, i dlatego nie możemy się „spotkać” – możemy tylko rozpoznać naszą
pierwotną bliskość. Wcześniejszą niż czas i wszelkie rozumienie
„spotkania”.
Poza naszymi opowieściami, poza naszymi historiami i przyszłymi
planami, znajduje się to JEDNO miejsce, w którym nigdy nie możemy być
osobno. TUTAJ i TERAZ […]
Dzisiejszy dzień nie jest jakimś mało ważnym krokiem prowadzącym ku
olśniewającemu wystąpieniu na scenie w przyszłości. Ta chwila nie jest
życiem oczekującym, żeby się wydarzyć, celami czekającymi na
osiągnięcie, słowami oczekującymi na wypowiedzenie, kontaktami
czekającymi na nawiązanie, żalami czekającymi na to, że przeminą,
żywotnością liczącą na to, że będzie odczuwana, oświeceniem
spodziewającym się, że zostanie osiągnięte.
Nie. Nic nie czeka. I o to chodzi. Ta chwila jest życiem. Nie niemal
życiem, prawie życiem, nie koncepcyjnym życiem wyuczonym przez
powtarzanie, ale czystym, surowym życiem żyjącym samo sobie,
wybuchającym w pełni, całkowicie obecnym, kapiącym z każdego zakamarka,
tryskającym w ruchu i w spoczynku – ŻYCIE, ŻYCIE, ŻYCIE! jest twoje,
abyś je smakował TERAZ, TERAZ, TERAZ!
Życie nie jest zapowiedzią, ani poglądem, ani nadchodzącą atrakcją.
To, za czym tęsknisz już nadeszło, już jest, i obwieszcza siebie jako
każde wrażenie, każda myśl, każdy obraz, każda chwila bólu, znudzenia
czy rozkoszy. Jest nawet w tęsknocie za nim – tak właśnie jest bliskie.
Stoisz teraz na świętej ziemi, w swoim miejscu narodzin, miejscu
spoczynku, w swoim łonie, swoim grobie. Widowisko właśnie się zaczęło, a
światło reflektora oświetla wszystko. Nie ma czasu, żeby naprawdę żyć
„kiedyś”, „któregoś dnia” – dzień dzisiejszy jest dniem, w którym kiedykolwiek będziesz naprawdę żył, jeśli masz przeżyć kolejny dzień. […]
Istnieje tylko jeden dzień, w którym kiedykolwiek będziesz żył.
Istnieje tylko jeden dzień, któremu będziesz musiał stawić czoła. I ten
dzień jest dzisiaj, ten JEDEN dzień, ten wieczny dzień, jedyny dzień,
który w ogóle ma znaczenie. Nigdy wcześniej nie był przeżyty i nigdy
więcej nie będzie. Jest wyjątkowy.
Wszystkie nasze nadzieje i marzenia możemy wiązać z jutrem, możemy
czekać na przyszłe zbawienie lub zbawcę i usychać z tęsknoty za
ostatecznym oświeceniem czy życiem pozagrobowym, które może nadejść lub
nie, ale nigdy nie zapominajmy o dniu dzisiejszym, o tym istniejącym
dniu, który tętni życiem. Nie zapominajmy o tej chwili, o tym oddechu, o
tym biciu serca, o tej pełnej żywotności energii, którą nazywamy
„ciałem”, o bliskości i obecności rzeczy takich jakimi są, o tej
łasce-tajemnicy, która porusza się w nas, poprzez nas i jako my.
Wiesz co, „Istnieje tylko Teraz” nie jest jakąś sprytną filozofią czy
grą słów, albo przekonaniem do udowodnienia czy obalenia, lub
przedyskutowania, ale głębokim zaproszeniem dla wszystkich ludzi, aby w
pełni rozkoszowali się, smakowali i zachwycali zapachem tego cennego
życia, nie „takiego jakim powinno być”, ale „takiego jakim jest”. Ten
dzień jest jeszcze do przeżycia. I jest napełniony potencjałem. […]
Powiedzenie TAK tej chwili, dokładnie takiej jaka jest, powiedzenie
TAK sobie, dokładnie takiemu jaki jesteś, nie oznacza, że przestajesz
wierzyć w możliwość zmiany. To nie znaczy, że nie nadejdzie odpowiedź,
że smutek nie zniknie, a ból nie ustanie, albo że sensowne zachowanie
nie pojawi się w następnej scenie. To oznacza całkowite zestrojenie się z obecnym miejscem, które mieści w sobie mądrość całego wszechświata. Oznacza
także głębokie zaufanie do tej chwili życia – jedynej chwili jaka jest –
i zostawienie w spokoju obietnic oraz pomysłów jakie życie „powinno”
być.
Nie próbuj przeskakiwać do jutrzejszej pewności – zaufaj niepewności
dnia dzisiejszego. Zamiast spieszyć się do odpowiedzi w następnej
kadrze, zaufaj bieżącej, kreatywnej scenie „jeszcze nie ma odpowiedzi”.
Zamiast starać się pędzić ku przyszłej radości czy rozkoszy, zaufaj tej
obecnej chwili smutku czy zwątpienia, czy czemukolwiek w co obleka się
kosmiczna inteligencja. Za jakiś czas być może pojawi się pewność… albo i
nie, może pojawi się odpowiedź, wybuchnie radość… albo i nie,
ekscytujące chwile być może wydarzą się prędzej lub później, jednak nie
pomiń skarbów tego momentu!
Jeśli nadejdą odpowiedzi, wyłonią się z nawozu niewiedzy i żyznej
gleby zwątpienia. Jeśli radość pokaże swoje oblicze, wynurzy się z bólu,
którego głęboko dotknąłeś. Jeżeli narodzi się nowe życie, powstanie w
jedynym miejscu narodzin jakie istnieje – TERAZ.
Ta chwila jest punktem dostępu, portalem, bramą łaski do wszystkiego
za czym zawsze tęskniłeś. Nie pomiń go w pogoni za jutrzejszą wyobrażoną
wspaniałością.”
„Moje doświadczenie pozwala mi uważać, że wszystko, co związane jest z
chorobą i zdrowiem w ostatecznym rezultacie zależy od zapewnienia
energii narządom naszego ciała. Jeśli w „układzie energetycznym”
człowieka, który łączy niewidzialnymi powiązaniami wszystkie wewnętrzne
narządy, wystąpią „usterki”, to doprowadzi to do choroby. Starożytny
japoński lekarz Kan Funajana w swojej książce „Zarys medycyny” pisał:
„Człowiek jest istotą, w której duch i ciało zlewają się w jedną całość.
Dlatego nie jest możliwe wyleczenie ciała bez uwzględnienia stanu duszy
i na odwrót.” Wiemy już, że aby doprowadzić ciało do porządku trzeba je
regularnie oczyszczać, prawidłowo odżywiać, hartować wodą, powietrzem,
światłem słonecznym, ruchem. Kiedy mówimy o duszy, to powinniśmy mieć na
myśli „układ bioenergetyczny człowieka. Nasza świadomość, uczucia,
pamięć to niewidzialna energia, o właściwościach której wiemy bardzo
niewiele. Żeby regulować procesy psychiczne
trzeba wiedzieć, na jakich zasadach one działają, a to właśnie jest
bioenergetyka. Chcę zaznaczyć, że współczesna psychologia obejmuje tylko
nieznaczną część procesów bioenergetycznych zachodzących w organizmie.
Co zaś dotyczy medycyny, to widzi ona tylko niewielki związek między
naszym „ciałem” i „duszą”, kierując swoją uwagę przeważnie na leczenie
ciała.
Obecnie współczesna medycyna tak skrupulatnie dzieli człowieka na
fragmenty, z których składa się nasz organizm, że jako jednolita całość
przestał on istnieć. Jestem głęboko przekonany, że dopóki do
funkcjonowania naszego organizmu medycyna będzie podchodzić z podobnych
pozycji, choroby na zawsze pozostaną przewlekłymi (nieuleczalnymi).
Poszukiwania doskonalszych metod walki ze skutkami chorób tak naprawdę
nie zwrócą utraconego zdrowia. Medycyna szuka odpowiedzi na pytanie, jak
skuteczniej i bezboleśniej usunąć ten czy inny narząd, stosując przy
tym nowe metodyki i doskonalszą aparaturę. Według ostatnich badań
naukowych udowodniono, że organizm człowieka jest jednym wielkim
energetycznym systemem, którego wszystkie komórki i organy, są między
sobą ściśle powiązane.
Każdy z nas posiada trzy rodzaje energii.
1.
Energię fizyczną pobieramy z pokarmu.
2. Energię astralną dziedziczymy
od rodziców.
3. Energię mentalną otrzymujemy z kosmosu.
Te trzy rodzaje
energii tworzą wokół naszego ciała biologiczną obwódkę — „aurę”, która
określa fizyczny i psychiczny stan człowieka.
Najważniejsze, co powinni wiedzieć wszyscy, a szczególnie ci, którzy
postanowili odzyskać utracone zdrowie, to to, że nasz organizm jest
jednolitym systemem, na który należy zawsze oddziaływać kompleksowo (na
„duszę” i „ciało”). Tylko przy takim podejściu można osiągnąć żądane
rezultaty. Tylko ten może być zdrów, kto troszczy się o swoją duchową i
fizyczną doskonałość. I jeszcze jeden moment, na który chcę zwrócić
uwagę – niszczyć swoje zdrowie zaczynamy (z wielu powodów) od wczesnego
dzieciństwa. Dlatego powrót do zdrowia nie
może być natychmiastowy. Żeby pozbyć się problemów zdrowotnych niekiedy
należy „pracować nad sobą” 2-3 lata. A potem trzeba tylko podtrzymywać
porządek w swojej głowie i swoim ciele i do końca życia cieszyć się z
„prezentu”, którym bezinteresownie obdarzyła każdego z nas natura –
dobrego zdrowia.”
Jest taka przestrzeń w każdym z Nas, która jest
krystalicznie przejrzysta. Przestrzeń, gdzie panuje wielka cisza. Tam
możesz na powrót rozpoznać swoją boskość. Możesz odkryć swoją
doskonałość; możesz doświadczać spotkań z wszechżyciem, przypomnieć
sobie o Twojej mocy dziecka bożego.
W intymności serca i świadomości istnieje przestrzeń nieporuszona.
Przestrzeń przyjemnie miękka, bezpieczna i ciepła. Przestrzeń
niezmienna, niczym nieograniczona. W tej przestrzeni odnajdziesz
wszystko, czego Ci potrzeba – odpoczynek, schronienie, ukojenie serca,
emocji, bólu ciała. Odnajdziesz siłę, wzmocnienie, relaks - jeśli go
potrzebujesz; odnajdziesz miłość bezwarunkową, doświadczysz spotkań z
Bogiem. W swojej wewnętrznej ciszy na powrót odkryjesz siebie. Poczujesz
i zrozumiesz doskonałość Twojej istoty.
Doświadczysz spotkań z Duszą i
połączenia ze Wszystkim Co Jest.
Duchowość jest prosta: przebywając jak najczęściej w wewnętrznej
ciszy staniesz się mocny i odporny na przeciwności życia. Staniesz się
obserwatorem, a to już prosta droga do osobistej wolności. Przebywając w
wewnętrznej nieporuszonej ciszy serca i umysłu, możesz osiągać stany
oświecenia, które są niczym innym jak doświadczaniem boskiej świadomości
Jedni ze Wszystkim Co Jest. Rozpoznasz wtedy prawdziwą naturę życia.
Wszystko, czego nam potrzeba do naszego osobistego wzniesienia mamy w
sobie. Jeśli chcesz tego doświadczać odnajdź osobisty stan ciszy.
Spraw, by stała się ona trwała. Tylko w niej spotkasz prawdziwego
siebie, poczujesz jedność ze Wszystkim Co Jest. I kiedy tam będziesz
posłuchaj Duszy, która przypomina Ci o Twoim pochodzeniu. Przypomina o
Twojej boskości. Posłuchaj głosu prawdy, prostej prawdy: jesteś
stworzony z Miłości, na jej podobieństwo.
Jesteś lustrem, w którym przegląda się Bóg. On stworzył Ciebie
doskonałym. Ty i On wciąż kreujecie świat razem. Zapragnij sobie
przypomnieć o swojej doskonałości i na nowo rozpoznaj kim naprawdę
jesteś.
W ciszy, którą odnajdziesz pomiędzy wdechem i wydechem jesteś prawdziwy TY. Dotrzyj do tego.
Mniszek lekarski to prawdziwa skarbnica witamin, minerałów i
innych substancji odżywczych. Wspomaga pracę wątroby i nerek, oczyszcza
organizm z toksyn i ułatwia odchudzanie!
Mniszek lekarski doskonale oczyszcza organizmze złogów i toksyn, wspiera pracę woreczka żółciowego i nerek, pomaga walczyć z problemami skórnymi: łuszczycą, egzemą, działa pomocniczo w leczeniu kamicy układu moczowego i cukrzycy. W
celach leczniczych wykorzystuje się całą roślinę, zarówno korzeń,
liście, jak i kwiaty. Picie herbatki z mniszka jest doskonałym
rozwiązaniem dla osób chcących zrzucić zbędne kilogramy.
Mniszek- skuteczny w odchudzaniu.
Chcesz zrzucić zbędne kilogramy, sięgaj jak najczęściej po herbatkę z
mniszka lekarskiego, ponieważ przez to, że działa żółciopędnie,
pomagając naturalnie zwiększyć trawienie tłuszczów, doskonale sprawdza
się w procesie odchudzania. Mniszek zawiera substancje gorzkie
wspierające trawienie, stymuluje wydzielanie płynów żołądkowych i
jelitowych, ułatwiając oczyszczanie wątroby.
Jego aktywne składniki wspierają metabolizm, dlatego, jeśli jesteś w trakcie kuracji odchudzającej,
zalecane jest picie filiżanki herbaty z mniszka lekarskiego przed
każdym posiłkiem. Co więcej, herbata z mniszka to doskonałe remedium na
różne choroby skórne spowodowane działaniem toksyn.
Sposób przygotowania herbatki z mniszka!
Cała roślina zarówno łodygi, jak i liście czy korzeń mniszka mają
cudowne właściwości lecznicze. Umyte korzenie suszymy na ciepłym miejscu
przez kilka dni, następnie drobno rozdrobniony korzeń mniszka, w ilości
1 łyżki zalewamy wrzątkiem i pozostaw pod przykryciem na około 10
minut. Herbatkę pij trzy razy dziennie przed posiłkami, szybko zauważysz
znaczne zmiany. Twój organizm zaczyna sprawniej wydalać toksyny,
poprawi się metabolizm, praca nerek, wątroba lepiej oczyszcza organizm, dodatkowo szybciej pozbędziesz się zbędnych kilogramów.
Ważny jest również styl życia.
Podczas stosowania diety oprócz picia herbaty z mniszka należy dbać
o spożywanie dużych ilości świeżych warzyw i owoców, jak również warto
od czasu do czasu przeprowadzićkurację oczyszczającąi dbać
o odpowiednią ilość wody w codziennej diecie, najlepiej wypijać 2,5
aż 3 l płynów bez cukru i sztucznych dodatków. Należy pozbyć się
z diety takich produktów jak: biała mąka, biały ryż czy zwykły makaron,
które w organizmie zamieniają się w cukier, jak również tłustego mięsa,
ponieważ obciążają organizm i układ trawienny, co więcej znacznie
utrudniają, a często nawet uniemożliwiają proces oczyszczania i odchudzania.
Ostrożność ze stosowaniem herbaty z mniszka lekarskiego powinny
zachować osoby cierpiące na nadkwaśność żołądka, wrzody, mające problemy
z drogami żółciowymi, jak również po antybiotykoterapii.
Gdy po raz pierwszy zrozumiałem, że nie
mogę kochać Boga, jeśli nie kocham siebie, byłem zaszokowany.
Zobaczyłem, jak bardzo nie kocham siebie i jak bardzo koncepcyjnie
podchodziłem do mojej duchowej przemiany. Bóg był dla mnie Źródłem
doświadczenia radości i miłości, które miałem czasami, ale nie
pozwoliłem, aby stał się moją rzeczywistością w każdej chwili.
Co było dowodem na to, że nie
pozwalałem, aby Bóg stał się moją rzeczywistością? – Doświadczenie lęku,
na którym opierałem moją ludzką egzystencję. Z jednej strony był Bóg,
którego traktowałem jako pociechę i ostoję, a z drugiej byłem ja ze
swoimi ludzkimi zmartwieniami i bólami. Czułem rozdwojenie w swoim
umyśle. I wiedziałem, że dopóki nie dokona się we mnie integracja, to
nie wyzwolę się z konfliktu.
Zrozumiałem, że nie mogę kochać Boga z daleka lub czasami. Mogę Go kochać tylko tutaj, tylko teraz, w moim indywidualnym doświadczeniu siebie.
Jeśli nie kochałem Go w ten sposób, to Go w ogóle nie znałem. A jeśli
nie znałem Jego, to nie znałem siebie. Gdzieś wewnątrz siebie czułem
przecież, że Bóg był moją Rzeczywistością, moim Źródłem. A wiedziałem
to, ponieważ miałem już doświadczenia przebłysków prawdy w swoim umyśle.
Miałem świadomość tego, że w chwili połączenia mojego umysłu z Jego
umysłem, cały konflikt i poczucie oddzielenia znika. Problem polegał na
tym, że doświadczenie to było swego rodzaju transcendencją – wyjściem
poza siebie, chwilową ucieczką od konfliktu, a nie jego pełną przemianą.
Dopóki doświadczenie Boga było formą ucieczki, poczucie rozdwojenia
trwało, a moje iluzje, do których wracałem po tym doświadczeniu, wciąż
wydawały się prawdziwe.
Trzeba było więc zrobić jeszcze jeden
krok. Trzeba było naprawdę rozpoznać, że złudzenia są złudzeniami, a
tylko prawda jest prawdziwa. Dopiero wtedy mogłem sobie uświadomić, że
nie ma tak naprawdę od czego uciekać, gdyż konflikt nie jest
rzeczywisty. Nie mogłem tego oczywiście zrobić w sposób koncepcyjny.
Innymi słowy nie wystarczyło, żebym sobie powiedział, że świat, który
widzę, jest iluzją. Doświadczenie było wymagane. Jak więc zaczęło się
ono wydarzać w moim umyśle?
Na początku stałem się bardziej czujny.
Zacząłem zauważać, kiedy nie jestem w stanie pokoju i radości. Zamiast
pogrążać się w tym jeszcze bardziej, uświadamiałem sobie, że to jest
właśnie chwila, w której nie kocham siebie, a więc i nie kocham Boga. Bo
skoro Bóg jest wszędzie, a ja w danej chwili Go nie
doświadczam, to znaczy, że skupiam się na iluzjach. Potrzebuję więc
pomocy, aby zobaczyć to inaczej. Potrzebuje naprawy mojego
błędnego myślenia i postrzegania. Już samo zauważenie, że potrzebuję
naprawy oznaczało, że mój umysł wyrażał na nią gotowość.
Wszystko, co pozornie było ze mną nie w
porządku, zamiast dostarczać mi pożywki dla poczucia winy, stawało się
dla mnie wezwaniem do przebudzenia. Jeśli więc zauważałem na przykład
symptomy chorobowe w moim ciele lub konflikty w moich związkach, to
wiedziałem, że jest to jedynie zewnętrzny obraz stanu mojego umysłu i
decyzji, jaką podejmuję. Moje ciało i moje związki chciały mi coś
powiedzieć. Co takiego? Że nie kocham siebie, a więc i nie kocham Boga.
Podejmuję czynną decyzję, aby się bać zamiast kochać. Nikt mi tego nie
robi. Ja to robię. Nie pozwalam bowiem, aby w danym momencie Miłość Boga
stała się moim doświadczeniem, moją rzeczywistością i zastąpiła moje
złudzenia. Całe moje poczucie oddzielenia świadczyło tylko o moim braku
miłości.
Naprawa poczucia braku miłości nie mogła
być jednak niczym trudnym. Przecież Miłość była dookoła mnie i we mnie.
Wystarczyło na chwilę zakwestionować rzeczywistość mojego problemu i
otworzyć się na uzdrowienie. Wystarczyło przyjąć Miłość. Okazało się to
łatwiejsze niż myślałem. Gdy na przykład kusiło mnie, by czymś się
niepokoić lub by denerwować się na kogoś, wystarczyło jedynie
przypomnieć sobie, że byłoby to przejawem braku miłości do samego siebie
i do Boga. I zamiast brnąć dalej w tym kierunku, zatrzymywałem się i
podejmowałem decyzję, by kochać. Nie zawsze udawało mi się to od razu i w
tym sensie potrzebowałem praktyki, czy też treningu umysłu. W praktyce
tej nie chodziło wcale o to, żebym wiedział, co to znaczy kochać. Gdybym
wiedział, to nie potrzebowałbym praktyki. Nie musiałem też wiedzieć, jak
się zachować w danej sytuacji. Wystarczyło podjąć decyzję, by kochać.
Światło rzeczywistości dokonywało całej reszty pracy za mnie. Ja miałem
być tylko otwarty na korektę – na usunięcie złudzenia o braku miłości.
W ten sposób zacząłem pozwalać, aby
światło przenikało do tego, co widzę, myślę i czuję. Wiedziałem że stałe
doświadczenie pokoju będzie możliwe tylko wtedy, gdy stanę się żywym
świadectwem uzdrowienia poprzez ucieleśnienie transcendentnego
doświadczenia w codzienności mojego dnia. W przeciwnym razie światło
byłoby tylko pustą koncepcją lub co najwyżej jakimś przeszłym
wspomnieniem czy przyszłym rezultatem. Potrzebne było pokochanie siebie
TERAZ. Zamiast rozdwajać swój umysł poprzez rozszczepianie czasu
na chwilę dla mnie i chwilę dla Boga, zrozumiałem, że albo każda chwila
jest chwilą Boga, albo jest niczym. W ten sposób zakochałem
się w Bogu. Od tej pory każdy pozorny konflikt stawał się okazją do
przemiany, a każda nowa chwila szansą na spotkanie z Bogiem, czyli z
moją własną Rzeczywistością.
W przestrzeni jest wiele wszystkiego. Dla każdego
wystarczy z górką i jeszcze zostanie. Jak korzystać z obfitości
Wszechświata? Jak przywoływać do siebie to, czego nam potrzeba do
szczęśliwego życia?
Wszystko jest kwestią intencji i kwestią podejścia. O wszelkim dobru w
naszym życiu trzeba odpowiednio myśleć. Podstawą są motywy naszych
pragnień. Rozumieć trzeba także, że nie zawsze to co nam wydaje się
dobre, w perspektywie długofalowej przyniesie szczęście. Można pragnąć
pieniędzy, a kiedy je mamy wcale nie być szczęśliwym. Świat pełen jest
takich przykładów. Tak to jest w materialnym świecie, że najbardziej
pragniemy materii, a to nie ona jest podstawą naszego życia. Materia w
jakiejkolwiek formie jest jedynie środkiem do szczęścia, a nie celem
samym w sobie. Prawdziwe życie to wartości, to szczęście wewnętrzne,
które prędzej czy później przejawi się dobrem w Twojej rzeczywistości. Wiara i pewność - czyli chcieć i móc.
Najpierw wierzyłam, że Bóg mnie kocha - teraz to wiem. Najpierw
ufałam, że wszechświat da mi tego, czego pragnę - teraz to wiem. I nie
ma w tym ani krztyny pychy czy egoizmu. Dlaczego? Bo wszystko o czego
pragnę i czego mi potrzeba zawsze jest z intencją dla mnie, dla ludzi,
dla świata. Nie żądam, ale ufam, nie oczekuję lecz z wiarą czekam. I
wiem, że to, czego pragnę już do mnie idzie. Przybliżam w czasie. Niech
się zdarzy. Otwartość.
Nie wiem gdzie, nie wiem jak, nie wiem kiedy, ale się otwieram.
Otwieram siebie na przepływ Wszechświata. Przepływ Miłości Bożej i
wszystkiego tego, co ona ze sobą niesie. A niesie samo dobro. Bóg chce
dla swoich dzieci wszystkiego co najlepsze i najpiękniejsze. On wie
dokładnie czego każdemu z Nas potrzeba. Jeśli nie ma w Twoim życiu
szczęścia, blokada jest w Tobie. Jeśli brak Ci wiary w siebie, w ludzi, w
świat - jeśli nie wiesz od czego zacząć możesz nie robić NIC.
Wystarczy, że z ufnością otworzysz się na działanie Wszechświata. Daj mu
czas i miej pewność w to, że On Cię poprowadzi do upragnionego celu.
Nie pytaj jak to się stanie. Po prostu się otwórz. Droga do szczęścia.
To przestrzeń do działań dla Boga/Duszy/Wszystkiego Co Jest.
Wizualizuj cel. Drogę do tego zostaw Bogu. Otwórz się na znaki z
przestrzeni, pójdź za nimi i działaj. Bóg.
Jest wszystkim tym, co Cię otacza. Zdaj sobie sprawę, że jesteś w nim
ZANURZONY. Znajdź w sobie drogę do tego, by poczuć jego obecność,
miłość, prowadzenie. Nie gdzieś tam – wysoko, ale obok Ciebie, w Tobie, w
Twojej Duszy. Do Boga nie prowadzą, żadne schody, skomplikowane
praktyki, poziomy oświecenia czy wtajemniczenia. To jest bardzo proste:
Bóg mieszka w Tobie. Znajdź do niego swoją własną, indywidualną,
niepowtarzalną drogę. Nawet gdyby była ona najbardziej dziwna, trudna,
długa, nietypowa. Dusza i Ty.
Jesteś świętą Trójcą. Chrześcijański Ojciec-Syn i Duch Święty, to w
istocie alegoria Ciebie samego i prostej tajemnicy istnienia: Bóg –
Syn/czyli Ty – i Duch czyli Twoja Dusza. To wszystko. Ponieważ wszystko
to zawierasz w sobie, jesteś istotą doskonałą, kompletną, skończoną. Oto
cała prawda o wielkiej tajemnicy istnienia. Święty Graal to w istocie
TY sam. Nikt, ani nic z zewnątrz nie jest Ci potrzebne do tego, by
dotrzeć do siebie. Cały sekret to pokochać siebie samego. Zrozumieć, że
jesteś samowystarczalną, w pełni autonomiczną jednostką, która decyduje o
sobie. Oczywiście nie da się iść przez życie nie wchodząc w interakcję z
ludźmi. Jednak pamiętajmy: nikt nie ma prawa decydować za Nas. Nikt nie
ma prawa narzucać Ci czegokolwiek. Decyzje można podejmować na zasadzie
porozumienia, nie dyktatury. Wzajemny szacunek dla niezależności
drugiego człowieka to podstawa. Świat i Wszechświat.
Jeśli idziesz drogą samego siebie w towarzystwie Boga i Duszy - jeśli
nie szkodzisz nikomu ani niczemu, co nie jest możliwe, jeśli masz
miłość w sercu; jeśli nie robisz nic wbrew sobie; jeśli ufasz i wiesz, i
masz pewność swoich celów, spodziewaj się, że Wszechświat sowicie Cię
wynagrodzi. Dlaczego? Bo przestrzeń ułoży się pod Twoje oczekiwania. Bo
TY SAM ją sobie wykreujesz.
Wszechświat mówi: niczym się nie martw. Pozwól się tylko KOCHAĆ.
Miłości, obfitości, spełnienia. http://www.w-przestrzeni-serca.pl/czlowiek-swiadomy/38-o-przywolywaniu-niemozliwego-czyli-co-mi-jest-potrzebne-do-szczescia.html#.WPD7VKyv9KI.facebook
Nie jest
prawdą, że Słowianie przed nastaniem chrześcijaństwa modlili się tylko w
świętych gajach. Wiemy np., że wznosili ziemskie „domy” dla bogów, i że
ich wiara przenikała się z wieloma sferami życia. O tym, w co i jak
mogli wierzyć dawni Słowianie, opowiada PAP etnolog i archeolog dr Paweł
Szczepanik.
Ponieważ wcześni Słowianie byli ludem niepiśmiennym, nie posiadamy
zwartego opisu ich dziejów czy wierzeń. Nie byli też grupą jednolitą: w
momencie największej ekspansji Słowianie zasiedlali obszar sięgający na
wschodzie niemal do podnóża gór Ural, po Łabę na zachodzie, i po Morze
Śródziemne na południu.
Trudnili się głównie rolnictwem. „Dlatego w ich panteonie dominującą
rolę – niezależnie od miejsca zamieszkania – zajmowały bóstwa związane z
płodnością i cyklicznością. Co ciekawe, były to bardzo często
jednocześnie bóstwa patronujące działaniom wojennym” – opowiada
naukowiec współpracujący z Instytutem Archeologii Uniwersytetu Mikołaja
Kopernika (UMK) w Toruniu – dr Paweł Szczepanik. Takim bogiem był na
przykład Świętowit, przedstawiany w postaci rosłego posągu z czterema
głowami.
„Nie jest prawdą, że Słowianie modlili się tylko w świętych
gajach, chociaż wygląda na to, że odprawianie modłów na łonie przyrody
było jedną z najczęstszych form czczenia bogów” – mówi Szczepanik.
Z uwagi na to, że w gajach nie stawiano prawdopodobnie żadnych
posągów czy budowli, archeolodzy nie są w stanie zlokalizować dziś
takich miejsc.
Mają jednak pomysły, jak szukać tropów. „Święte gaje były
ogradzane lub wydzielone rowem – jego funkcja była nie tyle praktyczna,
co przede wszystkim symboliczna” – zauważa badacz. I dodaje, że wewnątrz
tak wydzielonego obszaru nie było żadnych zabudowań. „Mówimy o takim
zjawisku jako o +sakralności pustki+” – dodaje
Czy i gdzie na terenie Polski mogły się takie miejsca znajdować? Być
może na przykład na górze Ślęża, gdzie badacze natrafili na enigmatyczne
mury okalające wierzchołek.
Etnolog dodaje, że przedstawiciele słowiańskich elit spotykali się w
dużych budowlach wykonanych z drewna – wyraźnie większych, niż typowe
budynki mieszkalne. Nie były to jednak miejsca, których jedynym
przeznaczeniem były modły – tam odbywały się kluczowe narady i spotkania
dotyczące losów grupy. „Należy podkreślić, że sfera sacrum nie była oddzielona od
życia codziennego, jak współcześnie. Wiara nie polegała na wyjściu do
świątyni raz w tygodniu i odklepaniu formułek, tylko przenikała się z
wieloma sferami życia – różnymi aspektami władztwa czy sądownictwem” – zauważa.
Słowianie wznosili jeszcze jeden rodzaj świątyń – ziemskie domy dla
bogów. Były to budynki kryjące „ich” posągi, ale też łoża, siodła,
skarbce i inne atrybuty, a wstęp do wnętrza był surowo zakazany. Nawet
kapłani, którzy od czasu do czasu czyścili wnętrze takich świątyń,
zobowiązani byli do zachowania zgodnie z określonymi regułami. Na
przykład we wnętrzu takiego „domu boga” nie mogli oddychać, dlatego
wszelkie prace wykonywali na wdechu.
W tym kontekście zagadkę dla naukowców stanowi przypuszczalne miejsce
przedchrześcijańskiego kultu znajdujące się w Gnieźnie, częściowo pod
kościołem św. Jerzego. Archeolodzy odkryli tam kamienny kopiec, w
którego sąsiedztwie leżały przepalone kości, węgle, zniszczone naczynia
ceramiczne.
„Z dużym prawdopodobieństwem jest to miejsce ofiarne. Podobne kopce
znamy również z opisów wczesnośredniowiecznego Szczecina i czeskiej
Pragi” – zauważa naukowiec.
Czy ludność przedchrześcijańska na terenie Polski wyznawała religię w
takim sensie, w jakim dzisiaj ją rozumiemy: jako oddzielną i w zasadzie
autonomiczną sferę życia? W ocenie dr. Szczepanika było inaczej.
„Ówcześni ludzie żyli +zatopieni+ w swoich wierzeniach, a wszystkie
sfery codzienności przenikały się z religią” – tłumaczy. Jako przykład
naukowiec podaje wyrób glinianych garnków. Słowo „naczynie” pochodzi od
prasłowiańskiego słowa činiti – ‚czynić, robić, czarować’, co pozwala
stwierdzić naukowcom, że pierwotnie na-czynie – ‚to coś uczynionego,
zaczarowanego’. Fragmenty naczyń ceramicznych należą do
najpowszechniejszych zabytków archeologicznych znajdywanych na terenie
Polski. „Zatem nawet proste czynności, takie jak wytwarzanie
przedmiotów codziennego użytku, było w pewien sposób rytuałem wpisanym w
życie” – stwierdza badacz. Także mity były powszechne w życiu. Nie były traktowane jako
mitologia w dzisiejszym rozumieniu, czyli fantastycznych opowieści. Mity
były dostępne, namacalne, a pojawiające się w nich postaci – osiągalne
niemal na wyciągnięcie ręki, żyjąc w bezpośrednim sąsiedztwie świata
ludzi – zauważa dr Szczepanik.
Skąd to wszystko wiemy? Naukowiec podkreśla, że informacje na temat
wierzeń Słowian przed nastaniem chrześcijaństwa na terenie Polski
dosłownie nikną w mroku dziejów. Próby ich rekonstrukcji umożliwia
między innymi lektura tekstów na temat obszarów ościennych, choć
najczęściej dotyczą późniejszych czasów. Zdaniem naukowca pomocna może
być również analiza zabytków odkrywanych w czasie wykopalisk.
Miłość na zawsze zmieniła moje życie. I to nie jeden raz. Robiła to za każdym jednym razem, gdy kochałam. Miłość zawsze była w stanie czynić we mnie cuda i powodować niespodziewane zmiany.
Gdy mówię o miłości i o jej zdolności zmieniania życia ludzi, nie
sposób nie wspomnieć również o niekochaniu. Jest ono bowiem w stanie
niszczyć, burzyć i pozostawiać w gruzach – o ile pozwolisz, żeby
zdominowało Twoje serce i umysł.
Miłość i niekochanie – dwie strony tego samego medalu
Niestety, w większości przypadków, miłość może skończyć ramię w ramię
z niekochaniem. Nie powinniśmy jednak myśleć o tym jak o poważnym
problemie. Lepiej postrzegać to jako dwie strony tego samego medalu. Niekochanie nie musi być dominującą stroną – to proste.
„Nieobecność ani czas nie znaczą nic, kiedy kochasz.”
-Alfred de Musset-
Kiedy zakochujesz się w drugim człowieku, wszystko wydaje się idealne i cudowne – bardzo łatwo to zauważyć.
Czujesz, że chodzisz nie dotykając podłogi. Cały świat wydaje się
piękniejszy, bardziej zachwycający i idylliczny, niż wcześniej.
Nagle odkrywasz, że ta właściwa osoba,
która stoi przy Twoim boku jest wręcz idealna dla Ciebie. Rozumie
wszystko, co robisz i mówisz, zawsze Cię wspiera, nigdy nie ma
nieświeżego oddechu i zdaje się, że jego aspekt fizyczny i sposób bycia
nie ma ani jednego defektu.
Okazuje się jednak, że taki stan nie może trwać wiecznie. Z biegiem czasu zauważysz, że ten idealny człowiek ma swoje własne problemy, czasami chrapie w nocy i robi rzeczy, które trudno jest Ci zrozumieć.
Tak czy inaczej, niezależnie od sytuacji, bardzo ważne, byś nie
pozwolił, żeby zniknęła Twoja umiejętność kochania tylko dlatego, że
Twoim partnerem jest zwykły człowiek z jego wzlotami i upadkami. Wszyscy
przecież mamy mocne i słabe strony.
Możliwe, że na jakimś etapie życia odkryjesz, iż miłość Twojego życia
nie jest idealna. Może też poczujesz, że Wasz związek cofa się zamiast
iść do przodu. Nie musi to być jednak powód, by wszystko rzucić i się
poddać. Należy walczyć używając wszystkich środków, jakimi dysponujesz, aby utrzymać ogień przy życiu.
Jeżeli jednak użyliście już wszystkiego, czym dysponujecie, żeby
utrzymać związek i nic nie działa, nadchodzi krytyczny moment miłości.
Aż po uszy przykrywa Cię ciemną powłoką przygnębienia sprawiając, że
wszystko jest smutne, przygnębiające i zbyt ciężkie, by to znieść.
To jest właśnie ten moment, by zdać sobie sprawę, że miłość zmieniła Twoje życie – na zawsze i nieodwołalnie.
Właśnie wtedy wglądasz głęboko w siebie i uświadamiasz sobie, że jesteś
w stanie poskładać skruszone kawałki Ciebie i znów zacząć patrzeć w przyszłość z nadzieją.
Miłość to otwarte drzwi, podczas gdy niekochanie zamyka Cię w sobie.
Niekochanie może powodować, że zamkniesz się sama w sobie
i zaczniesz zbierać siły, by nabrać więcej nieufności, ostrożności, by
chronić się lepiej i bardziej uważać na wszystko, co Cię otacza.
Może to doprowadzić do tego, że następnym razem, gdy miłość stanie w Twoich drzwiach, sparaliżuje Cię strach, serce zatrzyma się na chwilę w Twojej piersi i… być może stracisz cudowną szansę na szczęście i prawdziwe uczucie.
Miłość natomiast to otwarte drzwi, radość, szczęście i nadzieja.
Jeżeli pozwolisz, by niekochanie i strach przed byciem skrzywdzonym
ograbiły Cię z zaufania, tak naprawdę sama sobie robisz krzywdę.
Brak szczerości z samą sobą sprawia, że odrzucasz innych ludzi ze
strachu. Nawet, jeśli Twoja dusza prosi Cię, wręcz błaga Cię o to, byś
zaryzykował.
Dlatego właśnie miłość jest w stanie na zawsze i trwale zmienić Twoje życie.
Ponieważ, kiedy wypełnia ona Twoje życie i jest w nim obecna, nie
martwisz się o to, żeby chronić samą siebie. Jesteś całkowicie otwarta
na szczęście.
Powierzasz swoje serce komuś, kto umiał je zdobyć i na nie zasługuje.
Choć nie jesteś w stanie kontrolować wszystkiego, umiesz spoglądać w
przyszłość z nadzieją żyjąc w teraźniejszości szczęśliwie i w pełni tego
słowa znaczenia.
„Kocham Cię, by Cię kochać, a nie po to, by być kochanym,
gdyż nic nie uszczęśliwia mnie tak bardzo jak móc widzieć Cię
szczęśliwym.”
-George Sand-
Żyć miłością i pozwolić, by wypełniła ona całe nasze życie nie
oznacza wcale bycia nieustannie zakochanym z „motylkami w brzuchu”.
Chodzi tylko o to, by być gotowym kochać, być kochanym. By miłość
wypełniła wszystkie pory naszej skóry.
Pozwolić, by miłość na zawsze zmieniła nasze życie, wcale nie oznacza
zamknąć się i odgrodzić od wszystkich doświadczeń, które mogłyby na nas
czekać. Należy pozwolić, by pojawiła się w naszym sercu, napełniając je radością i szczęściem. I to nawet wtedy, gdy kiedyś Cię skrzywdzono.
Pamiętaj, nigdy nie zapamiętuj tylko zła, które Cię spotkało. Nie żyj
za ścianą strachu i sztuczności. Pozwól, żeby miłość zagościła w Twoim
sercu i zmieniła Twoje życie na zawsze. Na świecie bowiem jest dużo dobrych i troskliwych ludzi, którzy chętnie Cię uszczęśliwią.
Dawno, dawno temu zielarze, kucharze i piwowarzy doceniali zalety tej
niezniszczalnej rośliny o błyszczących liściach i pięknych fioletowych
kwiatach.Bluszczyk kurdybanek chociaż obecnie nie jest szeroko znany –
jest jednym z najstarszych słowiańskich ziół. Jego pozostałości odkryto
nawet podczas prac archeologicznych w Biskupinie.
Przedwojenna specjalistka od ziół hrabina Anna Potocka z Działyńskich
opisała w swojej książce historię z życia wziętą. Otóż w pewnym mieście
tyfus dziesiątkował ludzi – wysłano wtedy oddział żołnierzy do
pilnowania porządku. Rozłożyli oni obóz na przedmieściu – niestety
zarazki zaczęły atakować, padło kilka koni, żołnierze zaczęli chorować –
wtedy zauważono, że te konie, które skubią jakieś zielsko, nie chorują.
Tym zielskiem okazał się kurdybanek – dzięki któremu później król Jan
III Sobieski poprowadził swoja armie do zwycięstwa pod Wiedniem. Legenda
bowiem głosi, że kiedy szykował się na odsiecz wziął go ze sobą by
rycerze mogli popijać herbatkę na wzmocnienie i jako ochronę przed
rozlicznymi zarazami.
Kurdybanek posiada niezwykle właściwości wzmacniające cały organizm,
zwiększa ilość leukocytów, wzmacnia serce, reguluje przemianę materii,
oczyszcza i usuwa z organizmu toksyny. Można go stosować w
przeziębieniach , kaszlu, dusznościach, astmie, chorobach wątroby i
trzustki – dawniej Słowianie stosowali go niemal we wszystkich
schorzeniach, a także jako przyprawę do wielu potraw np. zamiast
pietruszki – co można odnaleźć w starych książkach kucharskich –
rosołów, zup, omletów, past serowych i mięs. Herbatka z kurdybanku:
1 łyżkę zalać 1,5 szklanki ciepłej wody
Gotować na małym ogniu pod przykryciem 5 minut.
Odstawić na 10 minut i przecedzić
Pić 1/2 szklanki 2-3 razy dziennie miedzy posiłkami Mieszanka na wzrost leukocytów Dr Różańskiego:
2 łyżki kurdybanka
1 łyżka mniszka
1 łyżka pokrzywy
1 łyżka glistnika
1 łyżka babki
Dwie łyżki mieszanki zalać 2 szklankami wrzącej wody i pod przykryciem parzyć 20 minut.
Pić 4- 5 razy dziennie po 200 ml Syrop z kurdybanka wg Stefanii Korżawskiej:
Garść świeżego kurdybanka wrzucić do garnka, wlać 6 szklanek wody,
zagotować, a następnie na małym ogniu ogrzewać 15 minut, przecedzić i
dodać tyle miodu, ile jest wywaru. Wymieszać, zagotować i na małym ogniu
podgotować 5 minut. Przelać do butelek. Syrop można dodawać do ciepłej
wody lub herbaty. Syrop wzmacnia układ odpornościowy. Jest szczególnie
polecany dla dzieci anemicznych oraz dla osób nerwowych. Syrop z kurdybanka z winem na wzmocnienie odporności, anemie i.. uspokojenie:
Garść kurdybanku (ok. 25g świeżego ziela
Dobre białe wino 1,5L
Słoiczek miodu
Zioło wrzucić do garnka, zalać winem, doprowadzić do wrzenia i gotować kwadrans na wolnym ogniu.
Następnie przelać płyn przez sitko i dodać tyle miodu ile zostało
wywaru. Podgotować na małym ogniu 5 minut stale mieszając i rozlać do
butelek.
Spożywać dodając łyżkę stołową do herbaty. Jajecznica z kurdybankiem:
DO smażących się jajek dodać garść świeżo posiekanych najlepiej
młodych listków kurdybanku – oczywiście zebranych w okolicy wolnej od
spalin.
Jajecznica z takim dodatkiem ma przyjemny aromat i lekko korzenny smak. Kurdybanek można stosować jako przyprawę – zasuszyć i
wsypać do ciemnego szczelnego pojemnika – dodawać do potraw zamiast
pietruszki czy bazylii – oprócz wspaniałego smaku i aromatu jako
przyprawa będzie regulować trawienie i pomoże osobom z częstymi
infekcjami dróg moczowych i zapaleniami błony śluzowej żołądka.
Jeśli Dusza/ wewnętrzny głos/ intuicja prosi,
żebyście coś zrobili i jest to zgodne z Waszym sercem, zróbcie to. Jeśli
jest w Was prawda, którą nosicie w sobie i chcecie o tym mówić – róbcie
to. Jest na to właściwy czas. Będziecie wspierani. Będziecie
poprowadzeni. Każdy wedle zadania, które obrała Dusza.
Wokół tego, o czym mówię zbierają się ludzie. Są to określone Dusze.
Dusze, które wcieliły się w tym czasie w konkretnym celu, z konkretnymi
zadaniami. Są to Dusze Pracownicy Światła. Dusze, które chcą
uczestniczyć/ pomagać Ziemi i ludzkości w procesie wzniesienia.
Niektórzy z Was już to robią, inni są na przejściu, inni się
przygotowują, a dla niektórych czas realizacji jeszcze się nie zaczął.
Z każdym dniem jest Nas więcej. I będzie więcej. Proces wyzwolenia
powiedzie się, ponieważ taka jest Wola Boga Matki-Ojca. Zniewolenie
ludzkości, szkody dla Ziemi, działania sił uzurpujących stały się na
tyle duże, że powstała potrzeba ingerencji w drogę ludzkości. I dobrze.
Dokąd ten świat zmierza w obecnej formie? Do zagłady. Część ludzkości
doświadczy tego.
Zadaniem Pracowników Światła jest praca w kierunku przesunięcia
świadomości zbiorowej. Rewolucja odbędzie się w sposób cichy: w
Przestrzeni Naszych Serc.
Nadszedł czas, kiedy oprócz indywidualnej drogi duchowej oczekuje się od Nas konkretnych działań na rzecz ogółu.
Jeśli ten przekaz wywołuje w Tobie rezonans, wyraź swoją wolę. Będziesz poprowadzony.
Jeśli się boisz, nie czujesz się pewny, jeśli nie wierzysz w siebie, pomocne będą następujące intencje:
- Chcę uwolnić strach odnośnie widzenia przyszłości.
- Chcę uwolnić strach odnośnie widzenia prawdy.
- Jestem bezpieczny, gdyż podążam za moja Duszą, by zobaczyć prawdę.
- Moja wizja jest idealnie uporządkowana i oświetlona miłością.
- Możliwość widzenia jest dla mnie bezpieczna.
- Uwielbiam patrzeć na piękny blask uzdrawiającego światła moich aniołów.
- Ufam temu, co widzę, wiedząc, że jest to zawsze dla mojego najlepszego dobra./
(Afirmacje Doreen Virtue)
Kody uzdrawiania to prosta metoda samoleczenia,
oparta na czterech sekwencjach, w której wykorzystuje się energię
zgromadzoną w palcach obu rąk.
Technika opracowana przez doktora psychologii i naturopatii Alexander
Loyd`sa , przy współpracy z dr Ben Johnsonem doktorem nauk medycznych,
osteopatii i medycyny naturalnej, polega ona usunięciu blokad pamięci komórkowej i uaktywnieniu tych funkcji fizycznych wbudowanych w ludzki organizm, które usuwają samo źródło choroby.
Nie jest już tajemnicą, że stres powoduje większość
chorób. Wg badaczy z Harvard Medical School, Uniwersytetu Yale, Mayo
Clinic i wielu innych przewlekły stres jest odpowiedzialny za 90-95% wszystkich chorób. Nie chodzi o ten rodzaj stresu, który wszyscy dobrze znamy, taki jak napięcie przed egzaminem czy utrata pracy.
Stres fizjologiczny jest zapisany w każdej komórce ciała
i mało kto zdaje sobie sprawę z jego istnienia. Powodują go negatywne
myśli, przykre wspomnienia i obrazy zakodowane głęboko w pamięci
komórkowej, które Dr Loyd nazywa problemami serca. Te zaś po pewnym czasie manifestują się w ciele jako choroby, często przewlekłe.
Jedną z głównych przyczyn permanentnego stresu jest niemal non-stop włączony mechanizm walcz lub uciekaj.
To pozostałość po naszych odległych przodkach. Jeśli umysł nie jest
pewien tego co się zbliża wysyła ciału sygnały w postaci stresu czyli
sugestię do wycofania się – „podnieść się i odejść”.
Zwierzęta mają to bardzo dobrze opanowane, jeśli wyczuwają coś
niedobrego – podnoszą się i odchodzą. Również człowiek w dawnych czasach
w ten sposób reagował.
Ale my ludzie cywilizacji zaadoptowaliśmy stres, nie chcemy aby inni nas widzieli jak się „podnosimy i odchodzimy”.
Do tego doszło, że elementem wyceny człowieka jest to ile stresu może
znieść, jak długo wytrzyma pod presją np. w pracy, środowisku lub byciu
na topie „by nie wypaść z obiegu”.
Podczas stanu walcz-uciekaj krew napływa do mięśni szkieletowych,
jednocześnie odpływając z ważnych organów. Składniki odżywcze i tlen są
bowiem potrzebne aby skutecznie stawić czoła niebezpieczeństwu lub jak
najszybciej uciec.
Cały organizm przestawia się wówczas na inny sposób funkcjonowania, który powraca do normy, gdy niebezpieczeństwo mija.
Jednak gdy stresów jest więcej i napięcie nie ustaje, ciało pozostaje w
tym stanie niekiedy przez całą dobę. Wcale nie dlatego, że człowiek
staje przed sytuacją walczyć lub uciekać. To natrętne myśli
nieustannie krążą wokół problemów. Lęki, negatywne obrazy, wspomnienia,
fałszywe przekonania, mózg kreuje fałszywe scenariusze lub analizuje
przeszłe zdarzenia .
Wówczas jeśli człowiek nie potrafi się w pełni zrelaksować, choroba staje się nieunikniona.
Jeśli usuniemy problemy ducha, ciało naprawi się samo
twierdzi doktor Alexander Loyd.
Jak doszło do odkrycia ?
Dr Loyd krótko po ślubie stwierdził, że z
jego żoną dzieje się coś niedobrego. Wizyty u kolejnych lekarzy i
straszna diagnoza – depresja endogenna – choroba która dzień po dniu
niszczy życie dotkniętego nią człowieka i jego bliskich. Jak dotąd nie
istnieje żadna skuteczna metoda jej leczenia, wyłącznie antydepresanty
które skutki uboczne czasami równie trudne do zniesienia jak sama
depresja. Chorego często nawiedzają myśli samobójcze. Jego życie
przypomina stan zombi, gdyż jakaś niewidzialna siła pozbawia go całej
energii.
Skoro lekarze nie mogli w niczym pomóc, Loyd postanowił szukać
ratunku sam. Zaczął zgłębiać tajniki medycyny naturalnej, wziął udział w
dziesiątkach warsztatów i seminariów, zrobił nawet dwa doktoraty z psychologii i naturopatii. W
międzyczasie zainteresował się fizyką kwantową. Prowadząc własne studia
w tym zakresie odkrył szereg powiązań, o których nikt nigdy nie
wspominał na uczelniach. Doszedł do wniosku, że istotą choroby jest
nieprawidłowa częstotliwość energii i jeśli uda się ją skorygować,
zdrowie powinno powrócić bez żadnych leków.
Pewnego dnia, jak sam twierdzi, wewnętrznym okiem ujrzał lub
otrzymał „skądś z góry”, mechanizm uzdrawiania, po którym miał
przekonanie, że może zadziałać. Pierwszą osobą na której go wypróbował
była oczywiście jego żona. Po niecałej godzinie zabiegu jej depresja
zniknęła. Wprawdzie wracała jeszcze kilkakrotnie, ale po miesiącu
regularnego leczenia odeszła, jak wszystko na to wskazuje, na dobre.
Ponieważ Loyd prowadził własną praktykę, postanowił wykorzystać nową metodę w pracy ze swoimi pacjentami. Skuteczność kodów obserwował
najpierw u żony, a później u setek swoich pacjentów. Widział, jak
ustępują różne schorzenia fizyczne, których przecież nie leczył –
ograniczał się jedynie do pomocy psychologicznej.
Mimo, że technika jest bardzo prosta, kody uzdrawiania okazały się
skuteczne w niezliczonej liczbie przypadków. Odchodziły problemy te
natury psychicznej jak depresja, stany lękowe, nerwice natręctw, blokady
emocjonalne, niekontrolowane obżarstwo, ataki paniki, bezsenność,
przewlekłe zmęczenie. I te natury fizycznej zwłaszcza choroby przewlekłe
trwające latami: bóle, cukrzyca, rak piersi oraz inne nowotwory,
nadwaga, niegojące się rany, urazy i wiele innych. Co mówią badania?
Badania zakresie kodów uzdrawiania prowadzono w USA i Kanadzie przez
trzy lata. Wyniki pokazały m.in że już po 20 minutach od stosowania
kodów powraca równowaga układu autonomicznego, widoczna w pomiarze zmienności rytmu serca
(HRV). Ponieważ zmiennością rytmu serca zawiaduje autonomiczny układ
nerwowy, stanowi ona doskonały wskaźnik tego, czy znajdujemy się pod
wpływem stresu.
Poprawiały się również wyniki badania krwi, rezonansu magnetycznego, EKG, EEG, ultrasonografii i innych wskaźników. Ze stanu nierównowagi spowodowanej stresem, organizm powraca do normalnego funkcjonowania.
Alex Loyd twierdzi, że kody uzdrawiają negatywne wzorce lub
częstotliwości energetyczne leżące u podstaw choroby. Całe życie na
ziemi opiera się na wymianie energii. Uzdrawiająca energia, która
pojawia się na skutek stosowania różnych kombinacji kodów, działa
bezpośrednio na niezdrowe wzorce funkcjonowania ciała i jego organów.
Co ciekawe, przewidziało to już wcześniej wielu naukowców, w tym
fizyków, którzy uważali, że pewnego dnia odkryjemy metodę usuwania samego źródła choroby i to niezależnie od jej rodzaju. I że będzie to leczenie energetyczne, ponieważ energia jest źródłem wszystkiego.
Albert Szent-Györgyi, węgierski biochemik i noblista z medycyny, już w
1937 roku napisał, że „leczenie ludzi bez pojęcia energii jest
leczeniem martwych”. A współczesny wybitny fizyk prof. Williama Tiller z
Uniwersytetu Stanforda twierdzi że : „Medycyna przyszłości będzie opierać się na kontrolowaniu energii w ciele”.
Warto więc spróbować, skoro to nic nie kosztuje. Jak wykonywać kody uzdrawiania?
Czubki palców należy złożyć ze sobą, kierując w stronę 4 punktów na
ciele podobnie jak wiązki laserów, trzymać je w odległości około 3-5 cm
od ciała, po 30 sekund nad każdym z 4 centrów energetycznych. Cała
sekwencję ruchów powtarza się trzy razy, co zajmuje sześć minut. Opuszki
palców, nakierowane na wskazane punkty, aktywują centra energetyczne,
uwalniając z nich leczniczą energię, która stopniowo likwiduje stres
fizjologiczny i leczy emocje, a potem schorzenia w ciele. Podczas
terapii Dr Loyd proponuje, by się modlić lub medytować.
1. w okolicy tzw. trzeciego oka, czyli pomiędzy grzbietem nosa a punktem między brwiami
2. przy szyi, na wysokości jabłka Adama
3. po obu stronach głowy, na wysokości szczęki
4. po obu stronach głowy, na wysokości skroni
Na filmie zademonstrowana jest dokładna technika:
Na podstawie: Kod uzdrawiania, dr Alexander Loyd , dr Ben Johnson
Zamiast
oczekiwać miłości od innych, powinniśmy otworzyć się na miłość, jaką
mamy w sobie, ponieważ nie może nas uszczęśliwić miłość innych ludzi.
Uszczęśliwia nas tylko miłość, jaka to my odczuwamy do każdego
człowieka, do Boga, do całego stworzenia. Gdy miłość przychodzi do
kogoś, jest to miłe uczucie, lecz gdy sami ja odczuwamy , jest to
najlepsza rzecz, jaka może nam się przydarzyć. Żyjemy wówczas w niebie,
przebywamy w stanie błogości.
Czosnek to roślina niezwykle popularna na całym świecie. Od wieków
wykorzystywana w medycynie niekonwencjonalnej jako wspaniały środek
leczniczy. W starożytności wykorzystywany do leczenia ran i owrzodzeń, a
w Chinach do pokonywania cholery i czerwonki. Doceniany przez nasze
babcie, które wykorzystywały ogromną moc czosnku w walce z zakażeniami,
wirusami i różnego rodzaju infekcjami. Czosnek to naturalny antybiotyk
wspomagający naturalne mechanizmy obronne naszego organizmu.
Czosnek jest bezsprzecznie liderem wśród roślin leczniczych. Jest
niewyczerpalnym źródłem ogromnej ilości witamin i minerałów. W tej
niewielkiej roślinie znajdują się bowiem:
witaminy m.in. B1, B2, PP, C, prowitamina A
sole mineralne m.in. potasu, wapnia, magnezu
związki flawonoidowe
związki śluzowe
aminokwasy
saponiny, cukry
rzadkie mikroelementy m.in. kobalt, chrom, nikiel
Nieocenione w czosnku są olejki eteryczne bogate w siarczki i
allicynę, związek o specyficznym, ostrym zapachu. To właśnie allicyna
posiada właściwości bakteriobójcze, grzybobójcze i redukujące
drobnoustroje, a także obniża poziom tłuszczów w surowicy krwi czy
hamuje skupienie płytek krwi.
Czosnek dzięki bardzo bogatemu składowi i swoim niezwykłym
właściwościom jest najbardziej naturalnym i uniwersalnym, a przy tym
łatwo dostępnym, sposobem na zachowanie naszego organizmu w dobrym
zdrowiu. Wspomaga układ odpornościowy i oddechowy.
Wzmacnia naturalne mechanizmy obronne organizmu oraz podwyższa ogólną
sprawność psychofizyczną. Zapobiega miażdżycy, stymuluje trawienie,
obniża ciśnienie krwi, jest niezastąpiony dla cukrzyków ponieważ
reguluje poziom cukru we krwi.
Zawarte w czosnku mikroelementy i witaminy spełniają rolę
biokatalizatorów, a olejki lotne, wraz ze związkami siarki wspomagają
m.in. proces odtruwania wątroby, a także pobudzają czynność białych
krwinek. Czosnek rewelacyjnie niweluje wolne rodniki, które
przyspieszają procesy starzenia się komórek ciała – działa
antyoksydacyjnie.
Jest niezwykle skuteczny w różnego rodzaju infekcjach, leczy bowiem
grypę, przeziębienia, kaszel, obniża gorączkę a także uśmierza ból
głowy. Ta wspaniała roślina zapobiega nowotworom i eliminuje
drobnoustroje. Czosnek – badania
Przeprowadzone do tej pory badania i liczne prace naukowe wykazały,
że regularne spożywanie czosnku znacząco wpływa nasz organizm. Podczas
berlińskiego sympozjum „International Garlic Research”, które zostało
zorganizowane z okazji VI Kongresu Towarzystwa Fitoterapeutycznego, i
pogłębione na sympozjum „Phytopharmakaforschung 2000” (w Bonn), zostały
przedstawione wyniki badań zarówno farmakologicznych jak i klinicznych
potwierdzające skuteczność czosnku.
Wyniki te zostały przedstawione przez referentów z USA, Kanady, Niemiec, Wielkiej Brytanii i Rosji. Syrop czosnkowy – przepis Składniki:
1 czosnek
1 cebula
2 łyżeczki miodu lipowego
1 cytryna
Przygotowanie:
Obierz czosnek z łupinek i podziel na 7 równych części. Z cytryny
wyciśnij sok. Pokrój cebulę na 4 części i umieść w słoiczku, a następnie
dodaj do niej pozostałe składniki w dowolnej kolejności. Odstaw całość
na 24h. Dawkowanie:
Kurację stosuj przez 7 dni, w trakcie których przyjmuj po jednej
łyżeczce syropu co 2-3 godziny na dobę. Kurację możesz powtarzać co 14
dni.
Nikt z nas nie chce żyć w świecie, gdzie czuje się unieruchomiony i
nieszczęśliwy. Czasem jednak nasza codzienność sprawia, że tracimy
rozeznanie w tym co robimy i nie wiemy już czy robimy to właściwie, czy
nie. Pospieszne i mechaniczne życie ma swoje konsekwencje. Jedną z nich
jest niepoświęcanie uwagi życiu jako takiemu. Odmień swoje nawyki już dziś i zacznij żyć pełną piersią! Odmień w cztery tygodnie.
„Twoje ciało to świątynia natury i boskiego ducha. Utrzymuj je w zdrowiu. Szanuj je, badaj i gódź się na jego prawa.”
-Henry F. Amiel-
Dziś proponuję Ci wykonanie pierwszego
kroku w kierunku nowego życia, w którym słowa „przyjemność”
i „jakość”
sterują Twoją codziennością. Podążaj za tymi podstawowymi, prostymi krokami i w pozytywny sposób odmień swoje życie w zaledwie cztery tygodnie.
Odmień swoje życie, tydzień pierwszy: pracuj nad nawykami i zdrowiem fizycznym.
Wstawaj wcześnie rano, około godziny 6. Dzięki temu
będziesz mógł wykorzystać dodatkowy czas, którego nigdy wcześniej nie
miałeś. Poświęć go na zaległe zadania i czekające zobowiązania jeszcze
przed rozpoczęciem dnia.
Przestrzegaj lekkiej i zdrowej diety. Jeśli chcesz
wprowadzić prawdziwe zmiany w swoim życiu, to będziesz potrzebował
mnóstwa energii. To bardzo ważne, aby ciągle wsłuchiwać się w to co mówi Twoje ciało. Dzięki temu będziesz mógł określać osiągalne cele i
wyeliminować toksyny ze swojej diety. Spożywanie zdrowych, lekkich i atrakcyjnych posiłków pomoże Twojemu ciału w tym procesie. Ćwicz. To jeden z najbardziej polecanych nawyków. Ruch pomaga Ci utrzymać ciało w zdrowiu. Chodzi
tu zarówno o kondycję fizyczną, jak i zdrowie wewnętrzne. Ruszając się
uzdrowisz i zrównoważysz swój umysł. Dlatego, aby naprawdę obudzić się
do życia, Twoje ciało potrzebuje ruchu.
Tydzień drugi: oczyść swoje środowisko.
Oczyść przestrzeń wokół siebie. Usuń z niej
wszystko, co nie przydaje Ci się w codziennym życiu. Nie zostawiaj przy
sobie rzeczy, które są dla Ciebie fizycznymi przeszkodami, lub które
utrudniają Ci codzienne funkcjonowanie. Nauka odcinania się od przeszłości jest nieodzowna.
Pozbądź się tego, czego już dłużej nie potrzebujesz. Na tym etapie warto spróbować rozwiązać kwestie ludzi, których towarzystwo negatywnie na Ciebie wpływa.
Tydzień trzeci: uporządkuj swoje cele i marzenia.
Zorganizuj swoje plany. Stwórz listę i podążaj za nią. Jeśli
masz listę z zeszłego tygodnia, a na niej wciąż znajdują się
nieskończone zadania, to przeanalizuj ją i sprawdź co jeszcze musisz
zrobić. Pracuj nad rzeczami związanymi z Twoimi marzeniami i celami. Trzymaj się Twoich dziennych planów. Przed pójściem spać stwórz nowy plan na nadchodzący dzień. Nie przejmuj się jeśli jest zbyt prosty lub za bardzo rozbudowany. Najważniejszym elementem tego kroku jest stworzenie planu i dodatkowe zwiększanie swojej motywacji. Zadaj
sobie następujące pytania: czy jestem na dobrej drodze aby wykonać cel?
Czy podoba mi się to dokąd zmierzam poprzez swoje cele?
„Urodziłem się na nowo, kiedy moja dusza i ciało zakochały się w sobie i wzięły ślub.”
-Khalil Gibran-
Odważ się żyć inaczej. Spójrz na coś co stanowi element Twojej codzienności i zadaj sobie następujące pytanie: Co mógłbym robić w tej chwili inaczej? Wprowadź w swoje życie nawyk eksperymentowania i próbowania nowych rzeczy. Dzięki temu Twoja codzienna egzystencja będzie czymś więcej niż zestawem czynności z brakiem motywacji. Wyjdź ze swojej strefy komfortu. Odmień swoje życie i
wprowadź w nie wyżej opisane nawyki. Jeśli będziesz stosować je każdego
dnia to stopniowo będziesz poszerzać swoją strefę komfortu. Rzucaj sobie jeszcze większe wyzwanie, aby wyjść poza nią. Staw czoła swoim lękom i pokonaj każdy z nich z osobna. Wypoczynek jest konieczny. To pięta achillesowa życia wielu z nas. Nauczyłem się, że odpoczynek i umiejętność odcięcia się od rzeczywistości raz na jakiś czas jest niezbędna, jeśli chcesz żyć pełną życia.
Zachęcam Cię do wprowadzenia tych prostych nawyków do Twojego
codziennego życia. Odmień je i pozwól sobie w spokoju spełniać swoje
cele i marzenia. W zaledwie cztery tygodnie zaczniesz formować swoją drogę do lepszej przyszłości.
Każdy z Nas ma na Ziemi jedno podstawowe i najważniejsze zadanie: KOCHAĆ SIEBIE.
Pierwsze czego pragnie Bóg i Dusza to to, abyś pokochał siebie
samego. Kiedy Ty ukochasz siebie, Wszechświat zrobi to także. To już
prosta droga do szczęścia.
Miłość własna jest tym, co pozwala nam pięknie żyć, w poczuciu
godności i mocy jakie daje poszanowanie swojego własnego istnienia.
Pochodzisz od Boga. Jesteś Boską Istotą. I nie ważne jak trudnych
doświadczeń pragnie Dusza, jakkolwiek daleko byś nie odszedł, jakim
błotem się nie utaplał, ścianą nie odgrodził, smołą nie oblał, ZAWSZE
będzie w Tobie Boskie Światło, które ma moc skruszyć wszelkie
ograniczenia. Światło, które w ostateczności doprowadzi Cię do Domu - do
siebie samego. Do Twojej boskiej istoty.
Jeśli kochasz siebie samego, nie ma mowy abyś zrobił cokolwiek
przeciwko sobie. Nie pozwoli Ci na to szacunek do Twojego własnego
istnienia, wypływający z poczucia Twojego Boskiego Pochodzenia. Jeśli
kochasz siebie samego uszanujesz także każde inne istnienie, jako
przejaw Ojca-Matki Twojego.
Nauczono Nas: najpierw drugi człowiek, potem JA. Prawda jest taka, że
najpierw TY, potem inni. TY sam. Wszystko inne będzie Ci dodane. I nie
ma to nic wspólnego z egoizmem. Kiedy robisz coś wbrew sobie, krzywdzisz
siebie i krzywdzisz swoją Duszę. Kiedy ból jest wielki, a Dusza jest
słaba, ucieka, ponieważ nie może wytrzymać tego, co sama sobie wybrała
doświadczyć. Połączona z Tobą jedynie wąską linią pozwoli Ci żyć, ale
nie poprowadzi, bo jest daleko od Ciebie i Twojego życia. Wtedy jest
nieszczęście, depresja, złamane życie. Nie ma drogowskazu.
Kiedy postępujesz w zgodzie ze sobą, nie pozwalasz przejmować innym
kontroli nad Twoim życiem. Masz w sobie potężną moc, której poddaje się
przestrzeń i wszystko, co w niej zawarte. Życie staje się piękne i
oparte na zasadach, które wybrałeś Ty i Twój Boski Przewodnik – Dusza.
To jest nagroda za to, że miałeś odwagę iść własną drogą. Takimi Bóg
chce widzieć swoje Dzieci.
Jesteśmy orłami, którym przeznaczone jest szybować wysoko po niebie.
Uwierz: jesteś doskonałym dziełem Boga, w całej swojej
niedoskonałości, a Twój świat jest także doskonały. W Tobie Bóg
spotyka się z samym sobą.
Od jakiegoś czasu na Ziemię schodzą Dusze stare,
doświadczone. One będą budować cywilizację miłości. I schodzą jeszcze
Dusze nowo narodzone posiadające zindywidualizowaną świadomość Jam Jest i
pamięć Źródła (kryształowe dusze). To są Dusze, które wcielają się po
raz pierwszy, zaczynając swoją wędrówkę na planecie Ziemia.
Nasze ciała są przebudowywane i scalane. To jest proces niełatwy i
trwający w czasie. Temu służą obecne spływy energii. Przebudowa jest
procesem indywidualnym, ma służyć dostosowaniu ciała/ciał/istoty
człowieka do realizacji zadań Duszy, w częstotliwości charakterystycznej
dla jej osobistego pasma. Co to znaczy: w efekcie końcowym zostanie nam
uchylona zasłona niepamięci. Posiądziemy rożne talenty, odpowiednie do
wykonania zadań Duszy. Komunikacja z Duszą pozwoli na jej prowadzenie w
celu budowania Nowego Świata.
Wiele Dusz (z)jednoczy się ze swoim duchowym bliźniaczym płomieniem.
Nie będzie to jednak zjednoczenie, które niektórzy znają z doświadczenia
i to dość bolesnego. Wzajemne przyciąganie się, ranienie, gonienie,
uciekanie w celu ostatecznego połączenia. Nowy wymiar jednoczenia się
bliźniaków (z których jedno często egzystuje na planie duchowym) będzie
służyć dopełnieniu Duszy w celu zwiększenia jej mocy i siły twórczej.
Białe łączy się z czarnym, jasne z ciemnym w odwiecznym tańcu miłości.
Czy jesteśmy gotowi na tę prawdę? Nie ma podziałów. Wszyscy jednym
jesteśmy z Bogiem.
Przebudowa ciała energetycznego zmierza do scentralizowania rozbitego
na czakry systemu energetycznego człowieka. Efektem końcowym przemian
jest ciało światła, w którym istnieje jeden punkt energetyczny – silny,
stabilny kryształ serca, obejmujący przestrzeń od czakry splotu
słonecznego do szyszynki. Kryształ serca w swojej istocie jest światłem,
to duchowe okno na świat, pozwalające na wielowymiarową komunikację z
przestrzenią i z pasmem częstotliwości źródła Duszy.
Obecne czasy to także silna transformacja umysłu. Dusza, którą
posiadasz jest wielowymiarowa. Ty jesteś jedynie małym ułamkiem jej
działalności – małym, ale bardzo ważnym. Twoje decyzje przekładają się
bezpośrednio na jej drogę. Rozluźnienie zasłony zapomnienia da Ci wgląd w
znacznie szersze spektrum działań Duszy. Pozwoli to na pełniejsze
zrozumienie jej drogi/zadań. Piski w uszach, które wiele osób słyszy są
niczym innym, jak wibracjami, w których zawarte są informacje o Twojej
drodze. Informacje dla ciebie i dla Duszy. Stopniowo będziemy sobie te
wiadomości przypominać, uświadamiając sobie własny cel, stając się
istotą pełni. Stopniowo pojmiesz kim jesteś i po co tu przybyłeś. Być
może tak już jest... Stopniowo także, będziesz poprzez swoje działania
wcielać na Ziemi energie Boga, odpowiednie dla częstotliwości Twojej
Duszy. Na płaszczyźnie bożej miłości zbudujemy razem piękny świat.
Przystosowanie naszych kochanych ciałek do wyższych wymiarów odbywa
się falowo. Wysokie częstotliwości służą rozrzedzeniu trzeciej gęstości.
Następuje skupienie na duchowości, życie w przestrzeni serca, zelży
dominacja materii i fizyczności na rzecz przyjemnej harmonii pomiędzy
tym co namacalne, a tym co niewidoczne dla oczu, a przecież tak bardzo
ważne. Wielka pełnia, wielka doskonałość (i wielka radość).
Tu i Teraz w drodze do wolności osobistej przekraczajmy własne ograniczenia.
Ps. Energie kwietniowe wspierają naszą kreatywność. To dobry czas na
podejmowanie kroków w celu realizacji nowych pomysłów, planów,
projektów, które być może od dawna grają Ci w Duszy. Teraz jest bardzo
dobry moment, żeby je materializować. Kluczem do sukcesu jest skupienie,
obecność i działanie, najlepiej kierowane podszeptami serca. Pozwólmy
przejawić się Duszy w Nas.
