Wyspa, opowieść o ludzkich uczuciach i miłości.

Wyspa to przypowieść o ludzkich uczuciach: smutku, radości, dumie. Jednak sens przypowieści leży gdzie indziej – tam, gdzie serce i miłość.

Wyspa

Na pewnej tajemniczej wyspie, na środku oceanu mieszkały ludzkie uczucia i stany.
Mieszkało tam bogactwo, duma, wiedza, radość, smutek i miłość. Żyły sobie tam razem spokojnie, szczęśliwie i było im tam bardzo dobrze.
Niestety pewnego razu otrzymały wiadomość, że wyspa zostanie zalana. Stanęły przed faktem opuszczenia wyspy, ponieważ nie dałoby się tam dalej już żyć.

Więc wszystkie cechy ludzkie zaczęły się pakować na swoje statki i odpływać. Na końcu została tylko miłość, która zawsze jest ostatnia.
Kiedy już było tylko kilka centymetrów lądu, miłość zaczęła wołać, by ktoś ja zabrał ze sobą.
Właśnie przepływało obok bogactwo. Miłość poprosiła je, aby wzięło ją na swój statek.

Bogactwo jej odmówiło, ponieważ było wypełnione złotem, srebrem i klejnotami. Nie miało miejsca dla miłości. I popłynęło dalej.
Potem przepływał smutek. Miłość poprosiła go, aby wziął ją ze sobą. Smutek powiedział, że woli być sam i nie chce mieć żadnego towarzystwa.
Przyszła kolej na dumę. Duma nie chciała przyjąć miłości na statek, ponieważ miała wszystko uporządkowane i bała się, że ona jej coś popsuje.
Przepływała też radość, ale była tak zajęta sobą, że nie zauważyła miłości.
W pewnym momencie, gdy wydawało się, że miłość już utonie, usłyszała cichy głos:
Zapraszam do mnie na statek
Zobaczyła obok siebie starca na małej łódce.  Miłość wsiadła na jego łódź i odpłynęli razem.
Miłość nie wiedząc, kto ją zabrał, zapytała wiedzy, która nie potrzebowała żadnego statku:
Kto mnie uratował?
Wiedza odparła:

To jest czas. Tylko on wie, że jedyne, co pozostanie, co ocaleje to miłość. Dlatego cię zabrał.