niedziela, 4 listopada 2018

Czas zatrzymania.

W ten czas, kiedy cała natura,
Po burzliwym okresie wzrostu szykuje się do spoczynku,
Żeby nabrać nowych sił,
Nowych inspiracji.

I tkwi w tym cyklicznym śnie,
Aż do Czasu Nowego Słońca.

W ten wyjątkowy Czas Zatrzymania,
Rdzenne kultury Ziemi,
Kontemplowały odwieczne Koło Narodzin i Śmierci.

I my współcześni,
Bez względu na wiarę i przekonania,
Kontynuujemy te tradycje.

Wierząc, że to czas przenikania się świata materialnego i niefizycznego,
W którym możemy obcować z naszymi Przodkami,
Z tymi, którzy przetarli nam Ścieżkę.

Bez ocen, bez interpretacji...
Tego co kto i komu czynił...

Bo my wszyscy z jednego Źródła,
Do którego powrócimy.

W ten czas mamy okazję pokłonić się Przodkom,
Porozmawiać,
Podziękować za cud życia,
Który udało się im nam przekazać.

Obiecać, że na ich pamiątkę,
Na pamiątkę ich nieprostych dróg,
Trudów i wyrzeczeń,
Zrobimy z naszym Życiem coś wspaniałego.

Ucząc się na ich błędach,
Czerpiąc z ich Mądrości.

Bo nikt nie umiera, tylko ciała.

Bo jesteśmy sumą naszych Przodków.

Żeby oni w końcu mogli odpocząć,
Zasłużonym snem.

A my ruszyć ku Życiu.

Bo nigdy nie jest za późno,
Żeby popłynęła Miłość.

Pięknego czasu dla Was.

Joanna Mądrzak

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz