Siedem miejsc, gdzie Twoje ciało przechowuje ból

Ból nie opuszcza ciała po cichu.
Osadza się w najdelikatniejszych miejscach, w najbardziej narażonych, w miejscach, które kiedyś były bezpieczne. Twój układ nerwowy pamięta każdą stratę, nawet te, o których próbowałeś zapomnieć. Twój układ limfatyczny odczuwa każdą emocję, zanim w ogóle je wypowiesz. Twoje tkanki są echem historii, których Twoje usta nigdy nie były w stanie opowiedzieć.

Ból to nie jest tylko stan emocjonalny.
On jest biologiczny. Chemiczny.
Fizyczny ciężar, który twoje ciało próbuje zrzucić w twoim imieniu.

Oto siedem miejsc, gdzie kryje się ból i dlaczego każde z nich boli.

1. Szyja i szczęka: miejsce niewypowiedzianych słów

Kiedy ból uderza, nerw błędny się kurczy. Szczęka jest zaciśnięta, aby powstrzymać łzy. Gardło się zaciska, żeby powstrzymać wszystko, co chcesz powiedzieć.

Fizjologia:
To napięcie uciska węzły chłonne pod szczęką i wzdłuż szyi, spowalniając drenaż i powodując bóle głowy, ciśnienie i opuchnięte gruczoły

Ból mówi:
"Nigdy nie miałem okazji powiedzieć tego, co chciałem powiedzieć.„

2. Klatka piersiowa: miejsce, gdzie buduje się ból, kiedy serce pęka

Czy kiedykolwiek czułeś ucisk w klatce piersiowej, kiedy za kimś tęsknisz? To jest skurcz powięzi międzyżebrowej. Płytki oddech zmniejsza dopływ tlenu, a limfa zostaje wokół klatki piersiowej.

Fizjologia:
Współczulny układ nerwowy napina pierś, spowalnia przepływ limfy i powoduje uczucie napięcia, niedoboru powietrza i emocjonalnej "niezdolności do rozkurczu".

Ból mówi:
"Boli mnie oddychanie bez niej/niego.”

3. Brzuch: miejsce, gdzie emocje zamieniają się w stan zapalny

70% limfy znajduje się wokół jelit. Kiedy układ nerwowy jest przytłoczony żalem, trawienie jako pierwsze podupada.

Wzdęcia, skurcze, ciężkość, zaparcia, nudności, to jest niewyobrażalne. To twoja intuicja przetwarza emocje zbyt ciężkie, aby wyrazić słowami.

Fizjologia:
Nadmiar kortyzolu zapala ścianę jelit. Drenaż limfatyczny stoi w miejscu. Jedzenie powoli się porusza. Ciało puchnie.

Ból mówi:
"Próbuję stawić czoła życiu, którego nie wybrałam.”

4. Ramiona: miejsce, gdzie odpowiedzialność staje się ciężarem

Ciało podnosi ramiona, kiedy oczekuje uderzenia, nawet emocjonalnego. Ten węzeł za ramieniem, ten twardy dyskomfort między ramionami, to emocjonalny ciężar zamieniony w fizyczny.

Fizjologia:
Przewód piersiowy, główne naczynie limfatyczne, napięcie emocjonalne uciska na niego i spowalnia drenaż całego ciała.

Ból mówi:
„Niosę więcej niż mogę znieść.”

5. Krzyż: miejsce, w którym narasta stres z przetrwania

Nerki to organy stresu. Psoas mięsień lędźwiowy zwany też mięśniem duszy) to mięsień urazowy. Ścieżki limfatyczne lędźwiowe odpływają do głębokich węzłów brzusznych, które puchną od kortyzolu

Fizjologia:
Przewlekły stres napina powięzi wokół kręgosłupa, zmniejsza krążenie krwi i rozpala psoas – mięsień, który po przeciążeniu składa ciało w pozycję embrionalną.

Ból mówi:
„Nie czuję się tu bezpiecznie.”

6. Twarz: miejsce, gdzie ból zamienia się w opuchliznę

Opuchnięte oczy, opuchlizna rano, twarz, która po stracie wygląda na cięższą.
Płacz oczyszcza, ale emocjonalne chemikalia chwilowo zagęszczają limfę.

Fizjologia:
Histamina i kortyzol spowalniają drenaż limfatyczny, zwłaszcza wokół oczu, gdzie drogi są cienkie.

Ból mówi:
"Płakałam z miejsca głębszego od słów.”

7. Stopy: miejsce, w którym opadają nierozwiązane emocje

Kiedy organizm jest wyczerpany lub przeciążony, krążenie trafia do organów życiowych, a przepływ limfy spowalnia.

To prowadzi do ciężkich nóg, zatrzymania płynów, obrzęku kostek, niespokojnych nóg wieczorem.

Fizjologia:
Stres emocjonalny osłabia "pompę mięśniową", która pcha limfę do góry.

Ból mówi:
"Mam dość noszenia tego przez tak długi czas. Nie mogę pójść do przodu”

POSŁUCHAJ TEGO, PIĘKNA DUSZY:
Nie ma nic złego z twoim ciałem.
Ono cię nie rozczarowuje. Reaguje na emocje zbyt ciężkie dla serca. Ból nie odchodzi po cichu, lecz odchodzi, delikatnym ruchem, oddechem, przepływem limfatycznym, współczuciem, czasem, prawdą, wyzwoleniem.

Twoje ciało trzyma cię w całości w jedyny sposób, jaki umie.
Bądź dla niego delikatny.
Bądź cierpliwy.
Próbuje cię uzdrowić.
I mówić jedynym językiem jaki zna. 

Katarzyna Kuruc Kowal w Miłości do Życia 

 

„Powinieneś być swoim własnym lekarzem.

Jeśli w środku nie ma ciszy, na próżno wszystkie lekarstwa i najlepsi lekarze........

Podświadomość współczesnego człowieka jest niestabilna jak wzburzony ocean ze sztormowymi falami.......

Podświadomość pełna wrażeń wprawia duszę w niepokój.......

Emocje wrzeją wtedy niczym wybuch wulkanu.......

Bez pracy nad emocjami duchowość jest tylko jak domek z kart.......

A czym jest człowiek bez spokoju ducha?

Oddzielony od łaski Bożej na próżno szuka pocieszenia w rzeczach materialnych......

Ale to nie jest pocieszenie, tylko dziura bez dna i na końcu zostaje tylko pustka........

Kiedy dusza staje się spokojnym morzem, rozpoczyna się uzdrowienie.......

Pamiętaj, to jest złota zasada........

Źródło większości chorób znajduje się w umyśle, więc umysł może pokonać większość chorób..."
(Nikola Tesla)
 

🌿 Uzdrowienie Wewnętrznego Dziecka — najprostsze wyjaśnienie, jakie kiedykolwiek przeczytasz

 

Każdy z nas nosi w sobie wewnętrzne dziecko.

To ta część, która kiedyś czuła wszystko głębiej — radość, strach, samotność, wstyd, zachwyt, nadzieję.

I niezależnie od tego, jak dorosłe jest Twoje ciało…

to dziecko wciąż tam jest.

Czasem uśmiechnięte.

Czasem zranione.

Czasem porzucone.

I dlatego każdy z nas — absolutnie każdy — prędzej czy później musi się z tym zmierzyć, bo:

Niewyleczone dziecko rządzi dorosłym życiem.

Dlaczego to takie ważne?

Bo większość naszych dorosłych problemów tak naprawdę nie pochodzi z dorosłości.

• Złość pochodzi z dziecięcego poczucia niesprawiedliwości.

• Samotność — z braku bliskości, której zabrakło.

• Perfekcjonizm — z lęku, że „muszę zasługiwać”.

• Lęki — z chwil, gdy nikt nas nie przytulił, kiedy baliśmy się najbardziej.

• Problemy w relacjach — z momentów, gdy nasze emocje były ignorowane, wyśmiane albo karane.

Dorosły człowiek powtarza to, czego nauczył się jako dziecko — nawet jeśli dziś tego nie chce.

Skąd wiemy, że nasze wewnętrzne dziecko jest zranione?

Jeśli zdarza Ci się:

• reagować „za mocno” na drobiazgi,

• obrażać się, wycofywać albo chować emocje,

• bać się odrzucenia, nawet jeśli nic mu nie grozi,

• czuć, że nie jesteś „wystarczający”,

• mieć problem z zaufaniem, bliskością, granicami,

• czuć wstyd bez powodu,

• pragnąć miłości, ale jednocześnie bać się jej…

…to nie jest wina dorosłego Ciebie.

To Twoje wewnętrzne dziecko próbuje coś powiedzieć.

Jak uzdrawia się wewnętrzne dziecko? (Najprościej)

Nie terapią 20 lat.

Nie trudną psychologią.

Nie „pracą nad sobą”, która wywołuje presję.

Leczy się je RELACJĄ.

A dokładnie — Twoją relacją z samym sobą.

Wewnętrzne dziecko potrzebuje tylko:

• uwagi,

• obecności,

• zrozumienia,

• bezpieczeństwa,

• i miłości bez warunków.

Takiej, jaką powinno dostać wtedy, dawno temu.

Jak rozmawiać ze swoim wewnętrznym dzieckiem?

Prosto, delikatnie, bez mądrowania się.

Tak, jak rozmawiałbyś z prawdziwym dzieckiem.

Możesz zamknąć oczy i powiedzieć w myślach:

• „Widzę Cię.”

• „Masz prawo czuć to, co czujesz.”

• „Przepraszam, że tak długo Cię ignorowałem.”

• „Już jestem.”

• „Nie zostawię Cię.”

• „Jesteś dla mnie ważne.”

• „Jesteś bezpieczne.”

Odczuj te słowa bardziej sercem niż głową.

To wystarczy.

Serio.

Nie musisz robić wielkich rytuałów.

Twoje wewnętrzne dziecko nie potrzebuje cudów.

Ono potrzebuje Ciebie.

Najprostszy przykład uzdrowienia

Powiedzmy, że często reagujesz złością, choć tego nie chcesz.

Złość dorosłego to najczęściej wołanie dziecka: „Nikt mnie nie słyszy.”

Usiądź, oddychaj i powiedz:

„Kochanie, słyszę Cię. Już nie musisz krzyczeć. Jestem z Tobą.”

Efekt?

Napięcie schodzi.

Złość znika.

A w środku robi się cicho i miękko.

Drugi przykład

Boisz się odrzucenia?

To oznacza, że Twoje wewnętrzne dziecko kiedyś poczuło, że:

„Nie jestem ważne.”

Powiedz mu:

„Jesteś ważne.

Jesteś kochane.

Nie musisz walczyć o uwagę.

Nie zostawię Cię.”

I nagle dorosły Ty zaczynasz czuć spokój.

Nie możesz stać się szczęśliwym dorosłym, jeśli Twoje wewnętrzne dziecko jest samotne.

Koniec. Kropka.

Dlatego ta praca nie jest duchowa.

Nie psychologiczna.

Nie filozoficzna.

Ona jest ludzka.

Prosta.

I konieczna.

A co się dzieje, kiedy je uzdrowisz?

• Znika lęk.

• Znika wstyd.

• Znika gniew, który nie jest Twój.

• Znika potrzeba kontroli.

• Znika sabotowanie siebie.

• Pojawia się lekkość.

• Pojawia się kreatywność.

• Pojawia się radość — taka prawdziwa, dziecięca.

• Pojawia się wolność.

KROK 1 — Codzienna mikro-chwila dla Was dwóch (30 sekund)

Nie medytacja.

Nie rytuał.

Dosłownie 30 sekund w ciągu dnia.

Po prostu połóż dłoń na sercu i powiedz w myślach:

„Jesteśmy razem.”

To wystarcza, by Twoja dziewczynka/ chłopiec czuła/y stałą więź.

Ból z dzieciństwa znika nie przez wielkie procesy, tylko przez stałą dostępność.

KROK 2 — Nadaj jej imię, ale takie lekkie, jak iskra

Imię, które nie jest ciężkie ani poważne.

Coś miękkiego, krótkiego, co uśmiecha się samo w sobie.

To nie jest obowiązek — to zaproszenie.

Imię jest kodem bezpieczeństwa:

kiedy je wypowiadasz, twoje dziecko wie, że DO NIEGO mówisz, nie do wspomnień.

KROK 3 — Jedna codzienna mini-rzecz tylko dla radości

Dla dorosłego Ciebie to drobiazg.

Dla dziecka — to wszystko.

Może to być:

• łyk ciepłej herbaty wypity świadomie

• zatańczenie jednym ruchem ramienia

• pozwolenie sobie powiedzieć „mmmm” jak coś smacznego

• założenie miękkich skarpetek

• 5 sekund słuchania ulubionej melodii

To sygnał:

„Twoje potrzeby są ważne.”

KROK 4 — Gdy pojawią się lęki, mów tylko jedno zdanie

Nie dyskutuj z rozumem.

Nie uspokajaj się na siłę.

Powiedz tylko:

„Jestem z Tobą.”

To działa jak wyłączenie alarmu.

Małe dziecko nie potrzebuje rozwiązań — tylko obecności.

KROK 5 — Raz w tygodniu zróbcie coś głupiego

Tak!

Coś kompletnie nielogicznego, nieproduktywnego i lekkiego.

Może to być:

• skakanie, taniec , ruch

• śmianie się do siebie w lustrze

• taniec 10 sekund

• zrobienie miny do telefonu

• dotknięcie czegoś miękkiego i powiedzenie „mmm”

To uzdrawia szybciej niż 100 analiz.

KROK 6 — Kiedy dziecko się schowa, nie gonisz go

Tylko mówisz:

„Wrócisz, kiedy będziesz gotowe. Nigdzie nie idę.”

To jest miłość, którą powinno było dostać od początku.

A teraz dajesz ją sobie sam.

I dlatego to działa natychmiast.

Twoje wewnętrzne dziecko właśnie pierwszy raz uwierzyło, że ma dom.

Piąty zasiew

Grudzień 🌲 czas magii i wyciszenia.

W tym miesiącu przechodzimy z dojrzałej jesieni w początek zimy. Zmieniają się energie w naturze i organizmie, a świadome wspieranie zdrowia w harmonii z tym rytmem pozwala chronić się przed sezonowymi osłabieniami, wzmocnić odporność i odnaleźć spokój.

Grudzień niesie energię spowolnienia i ruchu do środka, zupełnie odwrotnie niż to, czego wymaga współczesny świat pełen hałasu, zakupów i presji działania. Bo grudzień to czas spowolnienia, celebracji Yule, odnowy, pielęgnowania granic i dbania o zapasy energii. Sprzyja łagodnemu ruchowi, spokojnym ćwiczeniom, spacerom na świeżym powietrzu.

W grudniu przygotowujemy się do - zimowania, „zapadania w zimowy sen”. Tak jak natura odpoczywa, tak i my jesteśmy zaproszeni do wyciszenia. Jeśli czujesz, że potrzebujesz więcej snu, regeneracji, ciepła, aromatycznych naparów i odpuszczenia… pozwól sobie na to.

Życzę nam magicznego grudnia, pełnego spokoju i czułych doznań. Niech to będzie czas zgodny z naszym rytmem, z tym co dla nas jest ważne i potrzebne w tym sezonie. To mój ulubiony czas na kole roku, odpoczynku i celebracji

Wsparcie zdrowia w grudnia

Ciepły ubiór – ochrona nerek, pleców i stopy przed chłodem.

Rozgrzewające posiłki – gęste zupy, warzywa korzeniowe i przyprawy: imbir cynamon, goździki, kardamon.

Ciepłe napoje – kompoty, herbaty ziołowe, napary z lipy, czystka, imbiru pomogą utrzymać ciepło i odporność.

Regenerujący sen – więcej śpimy, wypoczynek wzmacnia układ odpornościowy i poprawia samopoczucie.

Spacery na świeżym powietrzu – łapanie światła słonecznego, oddychanie świeżym, chłodnym powietrze.

Nawilżanie skóry– naturalne olejki, balsamy, chroniące skórę przed suchym, zimowym powietrzem.

Wzmacnianie odporności – miód, czosnek, kiszonki.

Pielęgnacja spokoju umysłu – czas na medytację, chwilę ciszy.

Otaczanie się ciepłem – świece, koce, kominek, termofor, ciepłe skarpety.

Kto urodził się w grudniu?

Więcej treści, które naturalnie i skutecznie wspierają kobiece zdrowie oraz urodę, znajdziesz w moich książkach.

Grupa Żeńska medycyna