„Babciu, jak radzisz sobie z bólem?”

 

„Rękami, kochanie. Kiedy robisz to umysłem, ból staje się jeszcze bardziej intensywny”.
– Rękami, babciu?
„Tak, tak. Nasze ręce są antenami naszej Duszy. Kiedy poruszasz nimi, szyjąc, gotując, malując, dotykając ziemi lub zatapiając je w ziemi, wysyłają sygnały troski do najgłębszej części Ciebie i Twoja Dusza się uspokaja W ten sposób nie będzie już musiała wysyłać bólu, żeby go okazać.
„Czy ręce są naprawdę takie ważne?”
„Tak, moja dziewczyno. Pomyśl o dzieciach: poznają świat dzięki dotykowi.
Kiedy patrzysz na dłonie starszych osób, mówią one więcej o ich życiu niż jakakolwiek inna część ciała.
Wszystko, co jest robione ręcznie, jak się mówi, jest robione z sercem, bo tak naprawdę tak jest: ręce i serce są połączone.
Pomyśl o kochankach: kiedy ich dłonie się dotykają, kochają się w najbardziej wzniosły sposób.
„Moje ręce, babciu… jak dawno ich tak nie używałam!”
„Poruszaj nimi, kochanie, zacznij z nimi tworzyć, a wszystko w Tobie się poruszy.
Ból nie przeminie. Ale to będzie najlepsze arcydzieło. I nie będzie już tak bolało, bo udało Ci się wyhaftować swoją Esencję.”

Kobiecy szamanizm