Zacząłeś to życie jako małe dziecko, które dokładnie wie, czego chce. Wiedziałeś, kiedy jesteś głodny. Wypluwałeś jedzenie, którego nie lubiłeś i pałaszowałeś to, które ci smakowało. Bez problemu wyrażałeś swoje potrzeby – chciałeś, by cię karmiono, przewijano, przytulano i kołysano. Gdy trochę podrosłeś, zacząłeś pełzać i raczkować w kierunku wszystkiego, co zdawało ci się najbardziej interesujące. Dokładnie wiedziałeś, czego chcesz i bez lęku przemieszczałeś się w kierunku swoich pragnień.
I co było potem?
Gdzieś w pół drogi ktoś powiedział… :
- Nie dotykaj tego!
- Nie podchodź tam.
- Trzymaj ręce z daleka.
- Masz zjeść wszystko, co jest na talerzu, i nie chcę słyszeć żadnego "nie lubię"!
- Na pewno się tak nie czujesz.
- Tak naprawdę tego nie chcesz.
- Powinieneś się wstydzić.
- Przestań płakać. Nie bądź dzieciakiem.
Gdy robiłeś się coraz starszy, słyszałeś... :
- Nie możesz mieć wszystkiego, co ci się podoba, tylko dlatego, że tego chcesz.
- Pieniądze nie rosną na drzewach.
- Nie umiesz myśleć o nikim innym poza sobą?!
- Przestań być takim egoistą!
- Zostaw to, co robisz i chodź tu zrobić, co ci każę!
Po wielu latach tego typu restrykcji, większość z nas w końcu traci kontakt z potrzebami własnego ciała i pragnieniami serca i w jakiś sposób kończy na nieustannych próbach rozszyfrowania, czego chcą od nas inni. Nauczyliśmy się, jak postępować i jakim być, by zyskać czyjąś aprobatę. W rezultacie, robimy obecnie mnóstwo rzeczy, których wcale nie chcemy robić, lecz które zadowalają mnóstwo innych ludzi.
~ Jack Canfield,
Zasady Canfielda
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz