Slow jogging czyli bieg wolniejszy od spaceru – japoński sposób na zdrowie.

Japonia słynie z dziwnych wynalazków, jak choćby pokrowiec na banan czy masło w sztyfcie. Jednak pomysł, żeby biegać wolniej niż się chodzi albo realizować trening biegowy na środku niewielkiego pokoju, zakrawa o żart. A jednak właśnie o tego rodzaju bieganiu mówi Japończyk Hiroaki Tanaka, profesor Uniwersytetu Fukuoka, założyciel i dyrektor Instytutu Fizjologii Sportu, twórca metody „slow jogging”.
Kluczem do slow joggingu jest pojęcie tempa niko niko, tłumaczonego jako tempo z uśmiechem. Oznacza to coś więcej niż znane nam tempo konwersacyjne. Niko niko to tempo, przy którym mamy się dobrze czuć, być zadowoleni z życia, nie męczyć się. Te subiektywne odczucia wskazują, że dla każdego tempo niko niko będzie oznaczało poruszanie się z inną prędkością. Dla wytrenowanych biegaczy może to być nawet prędkość 8-10 km/h, ale to nie oni są głównymi odbiorcami slow joggingu.

Dla kogo jest slow jogging?

Trudno nawet powiedzieć, że dla początkujących biegaczy. Dla początkujących biegaczy jest bieganie. A slow jogging jest raczej dla osób, które: a) albo nigdy nie lubiły się specjalnie męczyć (to przemykanie przy ścianach na WF-ie…); b) albo uważają, że bieganie jest głupie; c) albo nie za bardzo mają ochotę zlewać się potem; d) albo są: zasiedziałe, z nadwagą, leniwe (ale chcące to zmienić); e) mają swoje lata i intensywny ruch je męczy.
W każdym przypadku slow jogging to rozwiązanie, które pozwoli zacząć się ruszać, ale nie pozwoli się specjalnie zmęczyć. To kolejny wynalazek, który ma sprawić, że ludzie dowolnej płci, w dowolnym wieku, z dowolną przeszłością poderwą się wreszcie z kanap i zaczną przebierać nogami.
Hiroaki Tanaka zapewnia, że truchtać można z powodzeniem w… domu. Wystarczy dystans 3 metrów. To nie tylko sposób na niepogodę, ale też – jak twierdzi autor – na zyskanie dodatkowych pozytywnych efektów. Powołuje się na tezy doktora Hatamoto z Uniwersytetu Fukuoka, który wykazał, że nawroty niezbędne przy bieganiu w tę i z powrotem znacznie zwiększają wydatek energetyczny i tym samym sprzyjają sylwetce.
Japończyk dość dokładnie opisuje wszystkie zdrowotne korzyści, jakie przynosi slow jogging. Według niego ślamazarny trucht to broń w walce z nadciśnieniem, wysokim cholesterolem (czyli miażdżycą), cukrzycą oraz starczymi chorobami mózgu.
Przy tych wszystkich zaletach wydaje się, że slow jogging, którego założeniem jest dobre samopoczucie i nieprzemęczanie się, jest „sportem” wręcz idealnym.



Czytaj więcej na: magazynbieganie.pl